Sayonara | sunjeongz

1 first love

jung sungchan's pov

Benim hayatımda birşeyler yanlıştı. Herkes istediği zaman gülebiliyor,ağlayabiliyor yada korkabiliyordu. Ben ise, farklıydım. İçimde dolduramadığım bir boşluk hissi vardı. Karanlık ve soğuk dünyamda renkli hiçbir şey yoktu. Iki tane babam var
Jung Jaehyun ve Nakamoto Yuta. İkiside küçüklüğümden beri bana duyguları hissetmem için yardım ediyorlardı. Ama, Yuta babamın yardım edişi farklıydı.

flashbacks

O zamanlar 6-7 yaşındaydım.
Jaehyun babam her zamanki gibi stresli bir şekilde bilgisayar başında başka bir doktorla görüşme ayarlıyordu. Yuta babam önümde çömelip birşeyler söyledi.

"Sungchan-ah. Bende küçükken senin gibiydim. Sende bana benziyorsun. Bak, büyüyünce bir gün aynı benim gibi birisiyle tanışacaksın. O kişi ozaman sana yardım edecektir. Hiçbir zaman umudunu kaybetme. "

O sırada arkadan Jaehyun babam bağırmaya başladı.

"Yuta! Çocuğun aklına böyle şeyler sokma! Kendine benzeteceksin!"

Jaehyun babam neyi kast ediyordu? Babama benzemek... Nasıl olacaktı acaba? Görünüş olarak Jaehyun babama benziyordum. Kişilik olarak ise... Onu henüz keşf etmemiştim.

flashbacks 2

nakamoto yuta's pov

Akşama yakın saatlerde yemek yapıyordum. Sungchan da yanımda bana yardım ediyordu. Oğlumun duygu hissetmemesi.... O bana benziyor. Soğan doğrarken bile bile parmağımı kestim.

"Ah~ parmağım. Sungchan tatlım ben parmağımı bantlarken tahtayı temizleye bilir misin lütfen?."

Yeterince samimi olmaya çalışmıştım. Parmağımı bantlarken Sungchan yanıma geldi

"Temizledim." Asıl planı uygulama vakti gelmişti.

"Teşekkür ederim canım! Bunu duyduğuna şaşırmış olmalısın ama aslında kan hala orada! Sana göstermeme izin ver."

Yandaki çekmeceden bir şişeyi elime aldım ve Sungchan'a gösterdim.

"Bunu görüyor musun tatlım? Bu 'luminol' Bununla ne yapacağını sana göstereceğim."

Şişedeki sıvıyı doğrama tahtasına döktüm. Ve ışıkları kapattım.

"Elimdeki diğer şeyi görüyor musun? Bu siyah ışık." O ışığı yaktığımda kan yeniden göründü.

"Görüyor musun? Kan aslında gitmemiş şimdi elimdeki şeyi kullanacağım. Bunun adı hidrojen peroksit."

Bunu tahtaya döktüm ve bezle üstünden geçtim. Siyah ışığı yeniden açtım.

"Gördün mü? Kan tamamen gitti! Tatlım, birgün bu işine yarayacak. Merak etme"

Sungchan bana boş gözlerle bakıyordu.

"Ah! Baban birazdan evde olur, yemeğimiz henüz hazır değil. Hadi devam edelim."

flashback end