VIKINGS- Όρκος

μέρος 3

24 χρόνια αργότερα.

<< πατέρα τις καμπάνες!!!

Το κορίτσι με το λευκό φόρεμα και τα μαζεμένα προς τα πίσω μαύρα ως το στήθος μαλλιά έτρεχε με κομμένη αναπνοή στις ξύλινες σκάλες της εκκλησίας προσπαθώντας να φθάσει γεμάτη αγωνία το καμπαναριό.

<< καλε μου πατέρα πάλι ξέχασες τις καμπάνες.

Το κορίτσι μόλις κατάφερε να πατήσει και το τελευταίο σκαλοπάτι, σταμάτησε στηρίζοντας τα χέρια πάνω στα πόδια της ξεπνοη.  Παλευε να ανακτήσει ολοκληρωτικά την αναπνοή της και μονάχα όταν το κατάφερε αγγιξε το σκοινί της καμπάνας χτυπώντας την με όλη της την δύναμη.

Ο ήχος ήταν ένα δυνατό χτύπημα προς την ακοη της ,κάθε φορά που ενεργοποιουσε εκείνη το κάλεσμα έναρξης της λειτουργίας κατέληγε για αρκετά λεπτά κρατώντας τα αυτιά της .

<< ασια ; σου μιλάω πολλή ώρα πάλι δεν με ακους ;

Ο γερασμένος άντρας πέρασε μπροστά από το κορίτσι πιάνοντας της τα μπράτσα.

Κρατούσε τα αυτιά της ακόμη κάτι που τον έκανε να χαμογελάσει.

<< με συγχωρείς πατέρα δεν σε άκουσα.

<< έλα παιδί μου πρέπει να πάμε κάτω ο κόσμος έχει καταφθάσει. Μη ξεχνάς τι κακό περιτρυγυριζει τον τόπο μας τελευταία. 

Η Ασία δεν το ξεχνουσε οι βάρβαροι είχαν εξαπλωθεί σαν την πανούκλα.

<< τι θα κάνουμε φοβάμαι στη σκέψη τους .

<< ο θεός παιδί μου μονάχα εκείνος μπορεί να μας βοηθήσει.