VIKINGS- Όρκος

μερος 2

Με κομμένη την ανάσα ο ιερέας στηρίχτηκε επάνω σε μια ξύλινη καρέκλα υψωνοντας γεμάτος εξάντληση το πρόσωπο του προς τον σταυρό.

<< προσπαθώ να το δεχθώ πίστεψε με κύριε παλεύω με τους δαίμονες μου..μα...
Τα πόδια του άντρα λύγισαν και το σώμα του έπεσε με ολο του το βάρος στο αριστερό του πέλμα.

<< ξυπνάω τόσα χρόνια νιώθοντας ευλογημένος που κάποια γυναίκα σαν εκείνη με αγαπά! Που γυρίζω από τα διδάγματα μου και με περιμένει με ανυπομονησία. .

Το κεφάλι του άντρα έκλεισε προς τα κάτω και ο λυγμός του έγινε ένα με την αστραπή που καλυψε όλους τους ήχους.

<< τι θα πράξω !! Φοβάμαι τόσο πολύ κύριε.

Τα τρεμαμενα χέρια του εσφιξαν τα ιερά Αμφια με απελπισία απελπισία.

<<  πως θα το αντέξω .

Κάθε του δάκρυ έμοιαζε με ρυάκι που οδηγούσε μονάχα σε μια διαδρομή..εκείνη του ξύλινου σταυρου...κι ήταν κάτι που μόλις ο πάτερ παρατήρησε έπαψε να μοιρολογει.

<< κύριε συγχώρεσε με τον αμαρτωλό.

Συρθηκε στο έδαφος και κάθισε καλύτερα επάνω από τα γόνατα του φέρνοντας το χέρι στην καρδιά.