VIKINGS- Όρκος

μερος 11

Το μαντήλι που είχε δέσει μπροστά από το πρόσωπο της προστάτευε το   υπόλοιπο πλήρωμα και προσεδιδε στην ίδια κάποια ελευθερία μακριά από τα δεσμά της καμπίνας της .

Τον τελευταίο καιρό έτρωγε, διαβαζε , κοιμόταν,  όλα κοντά του . Σε βαθμό που είχε μάθει κάποιες από τις συνήθειες του.

Εκείνος δεν είχε ωράριο ξεκουρασης ήταν πολύ σκληρός με τον εαυτό του κάτι που την έκανε να απορεί.

Κοιμόταν αργά την νύχτα, και ξυπνούσε νωρίς το ξημέρωμα.  Μελετούσε προσεκτικά κάθε τακτική που βρισκόταν επάνω από το τραπέζι του και χανοταν με τις ώρες στις προοπτικές ενός σχεδίου. Έτρωγε πραγματικά σαν βάρβαρος μα όταν ήθελε να συζητήσει κάτι μαζί του συμπεριφοταν σαν Άγγλος.
Ολόκληρο το πλήρωμα τον φοβόταν
Μα σε εκείνην έβγαζε σιγουριά.

Ήταν ο πιο παράξενος άντρας που είχε την δυνατότητα να συναντήσει ποτέ της.

Του είχε σωσει τη ζωή αδιαφορώντας για το ποιος ήταν και τώρα της το ανταπεδιδε παλεύοντας να σώσει την δική της.

Ένιωθε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά σε αυτή την σκέψη.

<< ποιος άνεμος έκλεψε τις σκέψεις σου;

Η φωνή ,του ανήκε.

Ξαφνιασμενη στραφηκε και κοίταξε τα καταμαυρα μάτια του και την χρωματισμενη με κόκκινο χρώμα φράντζα του.

Το στήθος του ήταν γυμνό και επάνω του υπήρχαν ρουνοι με λευκό έντονο χρώμα.

<< φαίνεσαι τόσο...

Τη μέση του πλαισιωνε μια μαύρη φαρδιά παντελωνα που στενευε στα μπούτια  εξαιτίας των μαχαιριών που υπήρχαν στις θήκες .