Efe, kapalı oturumun henüz sona erdiği adliye binasından çıktı. Can Göksu, narkotik ilaç bulundurmak ve satmaktan on altı yıl hapis cezasına çarptırıldı. Sonunda rahat nefes alabilmiştiler. Mert tedavi gördü ve şimdi kendini çok iyi hissediyordu. Mert'in avuçları omuzlarında hissediliyordu. Güçlü göğsüne yaslanarak geriye doğru sallandı, dudaklarına hafif bir gülümseme dokundu.
-Efe, bizi görecekler. Yapma! - diye fısıldadı Pinkman.
-Peki, bıraktım... Seni çok seviyorum! - Efenin sesi arkasında duyuldu.
-Yorgunum... Hadi eve gidelim? Anne ve babalarımızın gelmesine neredeyse bir günümüz var. - Mert elinden tuttu ve onu arabaya doğru çekti.
Mert kapıyı kapatır kapatmaz yola çıktı ve kuralların gerektirdiğinden daha hızlı sürdü. Birbirlerinin kıyafetlerini çıkararak daireye koştular. Deli gibi öpüştüler, güldüler ve yeniden birbirlerine çekildiler. Onlarınki kadar güçlü bir aşk dünyadaki her şeyi gölgede bırakıyordu. Sanki bütün dünyada yalnızdılar. Efe herkese açılıp bunu ailesine söylemek istemişti. Ancak onlardan destek gelmesi pek mümkün değildi. Babasının katı görüşleri vardı ve onunla hiç ilgilenmezdi. Ama şimdi her şey çok kötüydü! Önemli olan tek şey bu eller, dudaklar ve bir bütün olarak bu kişiydi. Sadece hareketleri, okşamaları. Bu aylar boyunca Mert Efenin vücudunun içini ve dışını inceledi. Mert onu nasıl memnun edeceğini biliyordu. Mert Efenin onunla mutlu olmasını istiyordu. Ona gizlice aşık olduğu yıllar boyunca boşa giden tüm şefkatini döktü. Mert coşku dalgaları üzerinde süzülüyor, bunu kendi içinde hissediyor ve karşılıklı zevk vermeye çalışıyordu. Her saniye, her an orada olmak onun için önemliydi. Onun tam ve eksiksiz dikkatine ihtiyacı vardı. Kıçının derinliklerine boşaldığında ne kadar güzel oluyordu ama. Kızarmış yanakları ve karışık saçlarıyla çok muhteşemdi... Mert yanağını Efenin göğsünün sol tarafına bastırarak onun kalp atışını hissetti. Bu onun kulaklarına müzik gibi geliyordu.
-Beni bir daha bırakmayacaksın değil mi? Vazgeçmeyecek misin? - Efe fısıldayarak çıplak omzunu öptü.
-Asla, umma bile. - Mert bağırmaktan boğuk bir sesle söyledi.
-Seni o kadar çok seviyorum ki Mert, bunu düşünmek bile çok kötü.
-Ben de. Bir daire kiralayıp birlikte yaşayalım mı? Her sabah seninle uyanmak, her gece senin kollarında boğulmak istiyorum.
-Emin misin? Anne babalarımıza ne söyleyeceğiz? - Efe şaşkınlıkla sordu.
-Bir şeyler bulabiliriz. Sensiz bir geceye daha dayanamam. - Mert inatla cevap verdi.
-Ben de inan bana.
Sabah Mert, Efeyi dışarıda gördü, sonra kendisini düzene soktu, ebeveynleriyle tanıştı ve onlara bağımsız olma kararını anlattı.
-Oğlum burada bizimle yaşayabilirsin! - dedi annesi kaşını kaldırarak.
-Haklı. Sen ve Efe burada daha güvende olacaksınız. Burası sizin eviniz ve burada keşfedilebileceğinizden korkmanıza gerek yok. - babası onunla aynı fikirdeydi.
"Ama nasıl..." - Mert anlamadı.
-Gerçekten biliyor musunuz?
-Elbette sen ve Efeyi biliyoruz. Aslında onaylamıyoruz ama her şeyin farkındayız. Sizin mutlu olmanız bizim için önemli... ve seninle birlikte oğlum gülümsüyor... - kadın huzur içinde açıkladı ve oğluna sarıldı.
Mert'in kalbi sanki şarkı söylüyordu ve ne kadar mutlu olduğunu tüm dünya bilsin diye çığlık atmak istiyordu. Sonsuza dek sevincininin tadını çıkarmak için. Sonuçta kalbi sadece Efe için atıyordu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbimin gölgesi
Storie d'amoreHer yerde onu takip ediyordu, her zaman yanındaydı. Resmen onun gölgesi olmuştu. Ve Efe zaten bu çocuğa o kadar alışmıştı ki onu ondan büyük abisi olarak görüyordu. Ama artık ortalıkta yoktu. Ortadan kayboldu. Sanki hiç var olmamış gibi ortadan kayb...
