မနက်မလင်းတလင်းလေးမှာ အိပ်ခန်းထဲရှိ ပန်းချီကားတစ်ချို့နဲ့အဝတ်အစားများကိုluggageထဲထည့်ကာ ပြင်ဆင်စရာရှိတာပြင်ဆင်နေလိုက်သည် သိမ်းစရာရှိတာသိမ်းပြီးတာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲအမြန်ပြေးဝင်လိုက်သည် မျက်နှာသစ်ရေချိုးပြီးတော့ တီရှပ်အဖြူတစ်ထည်နဲ့ စတိုင်ပန် မိုးပြာလေးကိုကောက်ဝတ်လိုက်သည် လက်မှာလဲနာရီတစ်လုံးပါတ်ထားလိုက်ပြီး bootအဖြူလေးတစ်ရံကိုစီးကာ မှန်ရှေ့သွားရပ်ကြည့်လိုက်သည် မှန်ထဲမြင်နေရသော အနည်းငယ်ရှည်ချင်နေတဲ့ဆံပင်လေးတွေကိုအသာသပ်တင်ရင်း မှန်ကိုကြည့်ကာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးလိုက်သည်
သူဒီနေ့ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်ရတော့မှာမို့ အရမ်းပျော်နေမိသည် သူအိမ်နဲ့ခွဲနေတာ ငါးနှစ်တောင်ရှိသွားပြီလေ ပြန်ရောက်တာနဲ့ မားဆီကိုလဲသွားတွေ့ရမယ် သူဒီမှာကျောင်းလာတက်ကတည်းက မားဆီမရောက်တော့တာလေ ပြီးတော့ ရိပေါ်လဲပြန်ရောက်နေပြီဆိုတော့ ရိပေါ်ကိုရှာရအုံးမယ် သူ့အတွေးနဲ့သူမှန်ရှေ့ရပ်နေမိရင်း အပြင်ကတံခါးခေါက်သံကြားမှ အတွေးတို့ကိုရပ်လိုက်မိသည်
"ကောကော ပြီးပြီလား လေယာဥ်ချိန်အမှီသွားရမှာနော်"
"အင်းရွှယ်...ပြီးပြီ...ကောချောတယ်မဟုတ်လား...ဟီးး"
"အဟွတ်...အဟွတ်...ဒီချောင်းကလဲခုမှလာဆိုးနေတယ်...အဟမ်းးး"
သူမေးကာမှလုပ်ချောင်းဆိုးပြနေတဲ့ညီမကို မဲ့ပြလိုက်ပြီး မျက်စောင်းလှမ်းထိုးလိုက်သေးသည်
"ဒါလေးမေးတာကိုဖြစ်ပျက်နေတာ အံ့သြပါတယ်...ဟွန်ူးးး"
"ရွှယ်ကစတာပါကောကောရယ်...ရွှယ့်အကိုကတစ်လောကလုံးမှာအချောဆုံးပဲ"
ထိုအခါမှကြေနပ်သွားသည့်ဟန်ဖြင့်ရှက်ပြုံးပြုံးလိုက်ပြီး
"စာသေချာလုပ်အုံး ကလေးမ ဒီမှာအဝပျော်ခဲ့ ပြန်ရောက်ရင်ပါပါးကခိုင်းတော့မှာသိတယ်ဟုတ်"
ရွှယ်လုနထင်ကိုလက်ညိုးနဲ့ထိုးကာပြောလိုက်တော့ ရွှယ်လုကမျက်နှာလေးမဲ့သွားပြီး
YOU ARE READING
The Deepest(အနက်ရှိုင်းဆုံး)♡Completed♡
Fanfictionငါမင်းကိုချစ်မိနေပြီဆိုရင်တောင် မင်းဘယ်တော့မှမသိစေရဘူး
