Sen nasıl bir insansın ya he nasıl bir insansın beni nasıl kandırabildin " diye bağırdı Alp
" Ne oluyor ne kandırması " dedim bende sesimi yükselterek ,elindeki fotoğrafları yüzüme fırlattı" ben ne salak bir insanım ya inanmıştım lan sana,siz hepini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aklımdan çıkmıyor...aklım çıkıyor ama o çıkmıyor Oğuz Atay
******************
En umutsuz anda çıkagelir bir Ümit. Yapamam dayanamam dersin Rabbim daha büyük bir yükle dayanmanı sağlar. Geceleri kimse görmesin diye ağladığın zaman ettiğin duaların karşılığını elbet alırsın.
Buhayatta her şeyi yapın ama arkada kırık bir kalp bırakmayın çünkü birinin kalbi kırılırsa içindeki güven kırılır, sana olan sevgisi kırılır, sana olan bakışı kırılır. Kızgınlık geçer , kırgınlık kolay kolay geçmez.
O kalbin altında olanlar size fazla gelir
Dayanmazsınız.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Şu anda yaşadığım an gerçek mi diye defalarca kontrol ediyordum. Bu eskiden hayalden ibaretken şu anda hayal olması beni derinden yaralardı.
Abimile sarılmıştık ama benim içimde hala ona olan kırgınlığım vardı, karşımda oturmuş dolu gözlerle bana bakıyordu. Gösterdiğim yaralar aklında kalmıştı biliyorum çünkü gözleri hep gösterdiğim yerdeydi ve yüzüme bakmıyordu . Fazla böyle durmak istemedim boğazımı hafif temizleyip yüzüme bakmasını sağladım.
"Şimdi ne dersen de geçmişi silemeyiz, bu olanları konuşmamız gerekiyordu böyle olması iyi olmadı ama artık gerçekleşti." Sözler boğazımda düğümlenmişti devam etmem gerekiyordu ama ben abimin kalbini kırmak istemiyordum.
" Nasıl kurtuldun ordan? " Evet uzun zamandır beklediğim soruyu sormuştu. Ne kadar üzülsem de yaşadıklarımı yüzüne vurmak istiyordum.
"Kaçtım"
"Nerdeydiniz , nasıl kaçtın?" Derin bir nefes aldım. Bu benim için çok zordu.
"Bir gece aniden gideceğimizi söyledi bilmiyordum nereye gideceğimizi. Aniden kendimi arabada buldum, gözlerimi açtığım zaman kendimi depo gibi bir yerde buldum. Kaç gün kaldım orada bilmiyorum ama dayanamadığımı hissediyordum. Yanlış anlama yediğim dayaktan değil söylediği sözlerden dayanamıyordum." Yumruklarını sıkmış gözlerini kapatmıştı.
"Ne diyordu " buruk bir tebessüm ettim.
"Merak ediyor musun gerçekten?" Gözlerini açıp bana baktı gözümde ne gördü bilmiyorum ama yutkunduğunu gördüm. Başını yavaşça salladı, gözümü kapattığim an aklıma o anlardan biri geldi.
(9 yıl önce)
Ne zamandır burada olduğumu bilmiyordum ama dayanacak gücüm kalmamıştı. Yediğim dayak ve psikolojik baskı beni bitirmeye yetmişti. Verilen yemekleri bile doğru düzgün yemiyordum. Başımı dizimin üstüne koyup her zamanki gibi dua ettim. "Allah'ım yalvarırım yardım et , dayanacak gücüm yok " bu sırada kapım büyük bir gürültü ile açıldı.
