🌀🥠🍰-
seungmin sınıf
jeongin
az once sinifa geldin ya
suyla pecete alip ciktin
ben sana bakicaktim ama yetiswmedim
yuzun yarali miydijeongin
yok yanlış görmüşsünseungmin sınıf
hayir dogru gordum.
noldu kavga mi ettinjeongin
kapının kenarına çarptım
kesti biraz o yüzdenseungmin sınıf
emin misin kavga etmediginejeongin
beni bu okulda tanıyan birileri varmış gibi mi görünüyor
insan yoksa olay da yoktur
kavga etmedimseungmin sınıf
tamam o zamannn
nerdesin senjeongin
basketbol odasındaseungmin sınıf
tmmjeongin
nedenseungmin sınıf
peçete surme sakin yaraya
ben geliyorum simdi
revirden malzeme alip gelcem hemenjeongin
hayır
istemiyorum gerek yok
büyük bir şey değil zaten acımıyor bileseungmin sınıf
fikrini sordugumu hatirlamiyorum ??jeongin
yaziyor..seungmin sınıf
sus konusma
geliyorum---
"neden dikkat etmiyorsun ki?"
seungmin, revirden aldığı malzemelerle jeonginin yarasına bakarken söylenip duruyordu. başında büyük sayılabilecek bir kesik vardı ve canını yaktığına emindi.
"telefona bakıyordum, yanlışlıkla çarpmışım işte." dedi jeongin belki de onuncu kez.
"önüne bak diyorum işte ben de."
"tamam bakacağım bundan sonra."
"aferin." dedi seungmin gülerek. yaranın üzerine pamuk vurduğunda jeongin refleks olarak başını geri çekmişti.
"jeongin rahat dur ya yapamıyorum." dedi seungmin. jeongine yaklaşıp kafasını hareket ettirmemesi için çenesini tuttu, başındaki yarayı temizlediği için fazlasıyla yakın duruyorlardı ve bu yakınlık jeongini geriyordu. seungmin farkında bile değildi.
seungmin kısa bir sürede işini bitirdi. geri çekilecekken yüzlerinin yakınlığı gibi jeonginin gerildiğini de fark etmişti.
yüzüne bu kadar yakın biri varken, kim olursa olsun gerilirdi jeongin.
"öpmeyeceğim, korkma." dedi seungmin. hafif gülerek geri çekildi ve büyük sayılabilecek yara bandını jeonginin yarasına yapıştırdı. "henüz o kadar sapık değilim."
"ne alakası var?"
jeongin gerginlikle ayağa kalktı. "teşekkür ederim." dedi aynadan seungminin kapattığı yarasına bakarken.
seungmin ona gülüp kullandığı malzemeleri önündeki kutuya yerleştirdi.
"acıyor mu?"
hayır anlamında başını salladı jeongin, biraz sızlıyordu ama ona göre bunu söylemek gereksizdi.
"dikkat et bundan sonra." dedi seungmin. ayağa kalkıp jeonginin yanına gitti.
"hadi yemekhaneye inelim çok acıktım." dedi elini karnına atıp şirin bir şekilde gülümsediğinde.
"antrenmanım var."
"başın yaralı ya nasıl antrenman yapacaksın, yemek yemeye inelim." dedi seungmin alt dudağını çok hafif büzerek.
"canım acımıyor zaten bir şey olmaz."
"çok acıktım ya."
"git ye o zaman." dedi jeongin ve sandalyenin üzerine attığı hırkasını aldı.
"sen de gel ya, tek başıma yemek yemekten nefret ediyorum."
jeongin derin bir nefes verip hırkasını üzerine geçirdi. "gidelim hadi." dedi ve telefonunu alıp odanın dışına yöneldi.
"geliyor musun!" seungmin neşeyle onun peşine takıldığında jeongin onu onayladı.
"geliyorum başımın belası."
----
-
biraz hizli ilerliyo ama duzeltcem.
cok kisa olmusama bisi olmaz tmm 🤍🤍🤍
ŞİMDİ OKUDUĞUN
midnight rain, seungin ✓
Fanficsevginin ne demek olduğunu biliyorsun ve sevgiyi ilk kez seninle tatmış bir adamı seviyorsun. - yang jeongin & kim seungmin !! 💌