We Meet Again

Chapter 6 Awkward

Hannah's POV

Natapos na yung class namin. Actually uwian na namin. Nasa labas na daw sila Clark sabi ni Cyrile kaya nagmamadali sya.

"Dali na girls, nandun na daw sila sa labas ng school" sabi nya habang naglalakad kami.

"Ano ba yan, parang kanina lang magkasama kayo tapos ngayon minamadali mo kami? Excited ka naman dyan." Sabi ni Joy habang sinusuklay yung buhok nya.

"Mauna na ko sa inyo ingat bye girls" sabi ni Graciela pagkatapos makipagbesp samin.

"Ako din pala, una na din ako babush" si Joy na humabol kay Graciela.

"Dalian mo Hannah ayun na sila oh' sabay turo ni Cyrile sa dalawang lalaking nakatayo sa tapat ng school namin. Si Clark at Stephen.

"Hi mahal let's go? Sabi ni Clark ng nakalapit na kami sa kanila." Pre ikaw na bahala ah, ingat kayo, bye Hannah" isang nakakalokong ngiti ang ibinigay nya sakin.

"Bye guys" sabi ni Cyrile at bumeso sakin at pasimpleng bumulong
" kinikilig ako sa inyo girl."

"Baliw!" Yun nalang yung nasabi ko sa kanya.

Ng nakaalis na sila para akong kinabahan, nakakahiya kase kami nalang ang naiwan parang biglang naging aakward, pano yubg mga friends ko niloloko ako sa kanya.

"Ano tatayo tayo dito forever, o uuwi na tayo?" Sabi nya bigla.

"Tara na nga. Kainis ka talaga." Sabi ko sa kanya.

May dala pala syang car ngayon, may kotse kase sya kaya lang daw sya nagcommute dahil nasira ito nung araw na nagkasabay kami papuntang school.

Nasa front seat ako katabi nya tahimik lang sya habang nagdadrive, walang umiimik sa aming dalawa.

"Say something" sabi nya habang nagdadrive nagulat ako sa kanya kaya napatingin ako sa kanya. Emeged ang gwapo nya pala.

"Stop staring, say something." Seryosong sabi nya.

"Kainis, di naman ako nakatitig sayo ah." Sabi ko na nakabusangot.

"Tss fine." Sabi nya at nakatuon pa rin ang atensyon sa pagdadrive.

Katahimikan ulit...

"Mag kwento ka" sabi nya na nakatingin sakin at ibinalik ang tingin sa pagmamaneho.

"About san ba?"

"Anything about you? Sabi nya.

Kinuwento ko sa kanya lahat ng about sakin, na yung ate ko yung close ko kesa sa parents ko kase busy sila sa work. Tsaka madami silang kondisyon na palagi kong sinusunod. Sinabi ko din sa kanya na never pa kong nagkaka boyfriend kase bawal pa, pinagtatawanan nya nga ako.

Sinabi ko sa kanya na gusto ko kase yung first boyfriend ko sya na yung magiging husband ko, ewan ko ba, parang biglang naging comfortable ako sa kanya ikwento lahat nga bagay tunngkol sakin.

"Ikaw? Tell me something about you." Sabi ko pagkagapos kong magkwento.

"Only child lang ako, that's why my parents are very protective, they will give everything to me"

"Malungkot ba mag isa?" Tanung ko sa kanya.

"Yeah but I have my friend so I'm not alone." Simpleng sagot nya.

"Si Clark?" Sabi ko.

"Yeah and also my ex girlfriend" sabi nya sa malungkot na tono.

"Your ex girlfriend? Tanong ko na may halong gulat. Ano kayang meron.

"She is my first love, my first crush, the onky girl I only like since elementary. I really want her so I courted her. I did everything to make her mine, until one day, she said yes, that was the happiest day of my life. Because finally I got her. " sabi nya na may halong lungkot sa kanyang mga mata.

"Ang saya nyo siguro" ang tanging nasabi ko sa kanya, ano kayang feeling ng magkaroon ng boyfriend? Pano kaya mainlove?

Ang lungkot naman nya.

"Yeah, were really happy" nakangiting sabi nya pero halatang may pait yung ngiti nya.

KATAHIMIKAN.....

Hanggang sa nagsalita ulit sya.

"Until one day" sabi nya na parang walang emosyon. Nagulat ako dahil nagsalita sya kaya napatingin ako sa kanya. Nakita ko na parang malapit na syang umiyak.

Sabi nila kapag ang isang lalaki umiyak ibig sabihin duwag sila, or weak sila. Pero sa nakikita ko ngayon parang nalulungkof ako kase ganyan sya. Siguro kaya lang sya nagsusungit kase ayaw nyang makita ng ibang tao na may ganito syang side.

Nakakatuwa naman dahil pinapakita nya sakin yung ganitong side nya. Parang may nagtutulak sakin na mas kilalanin pa sya.

Di naman lahat ng lalaking umiiyak weak, kase para sakin normal lang ang umiyak mapababae man yan o mapalalaki.

Di mo naman ibig sabihin na kapag umiyak ka ikaw na ang mahina sometimes kase ang tanging magagawa mo nalang ay umiyak.
And seing this man beside me na parang konti nalang iiyak na, parang mas nabilib ako sa kanya kase, ibig sabihin hindi sya bato.

Wala naman sa batas nakasulat na walang lalaki ang pwedeng umiyak kase tao lang din naman sila.

Real man cries. Yun nalang ang naisip ko.
.....
author's note.

Continuation ng kwento sa next chapter.