We Meet Again

Chapter 7 His other side.

Hannah's POV.

Tumigil lang ako sa kakaisip tungkol sa mga bagay ng nagsalita ulit sya.

"One day, she wanted to see me. She asked me if we could meet because she wants to tell me something." Habang nagkukwnlento sya parang nararamdaman ko yung pain na nararamdaman nya nung araw na yun.

"We meet somewhere , masaya ko nung araw na yun kase makikita ko na naman sya. Pero nagulat ako nung nakita ko sya. She was crying, halos gusto ko ng magwala dahil ayokong nakikita syang nasadaktan o umiiyak. Tinanung ko sya kung bakit at sinabi nya sakin ang dahian. She wanted to end our relationship." Nagulat ako ng huminto yung sasakyan sa park kung saan una kaming nagkita. Nung araw na muntik na kong tamaan ng bola at niligtas ako ni Stephen.

Napatinhin ako sa kanya ng muli syang nagsalita.

" she said she's not happy with me, and kahit na ginagawa ko lahat para sa kanya hindi pa din sya masaya sa relasyon namin" sabi nya habang nakahawak pa din ng madiin sa manibela kahit na nakahinto na yung sasakyan.
Ayoko syang nakikitang nahihirapan kaya kahit ayoko pumayag ako sa gusto nya." Sabi nya habang nakayuko.

"And that was the last time na nag-usap kami." Daddag nya pa. " kinabukan nabalitaan ko nalang na lumipat na sila ng bahay, pati ng school nya. She even changed her phone number, para talaga di ko na sya macontact. Di ko inaasahan na yun na din pala yung last time na makikita ko sya." Halata sa boses nya na sobrang kalungkutan.

Hindi na ko nagsasalita dahil gusto ko lang marinig ang mga sasabihin nya.

"Nung nag-usap kami hindi ko pinakita sa kanyang nasaktan ako sa ginawa nya, I let her go because I love her. Araw-araw umaasa ako na babalik sya. Pero hindi. Hanggang sa lumipas ang panahon na hindi na sya bumalik.."

Ang lungkot naman nya. Parang gusto ko syang pasayahin.

"Even my friends are tasking me kung bakit kami naghiwalay, pero ni isa sa kanila wala akong sinabihan." Sabi nya habang nakatinhin sakin na makikita mo yung lungkot sa mga mata nya.

" Sabi ko nalang dahil hindi
Lang talaga nagwork yung relationship namin." Ngumiti sya ng mapakla.

"This is the first time na nagkwemto ako about that." Nagulat ako. So ako palang pala ang nakakaalam kung bakit sila naghiwalay.

"Ang swerte ko pala kase ako ang unang nakaalam." Sabi ko sa kanya.

"Yeah, I don't know because I'am comfortable with you." Ngumiti sya sakin. Nginitian ko din sya.

"Don't worry di ko ipagkakalat. Haha" sabi ko sa kanya para mabawasan yung awkwardness.

"Now you see the different side of me" sabi nya.

"Oo nga, akala ko yabang lang ang meron ka. Haha" sabi ko habang nakatingin sa kanya.

"Tss" sabi nya na nakabusangot.

"Pero sa tingin mo, anong reason nya for leaving you? Napaisip lang ako. Baka kase may mabigat na reason yung girl kaya sya iniwan.

"I don't know, and I don't care." Sabi nya na parang may galit sa boses.

"What if sabihin nya yung reason at bumalik sya ilit sayo?" Tanung ko ulit.

That's never gonna happen., let's not talk about her. Now what I feel for her was nothing. I hate her for leaving me without giving me an acceptable reason" napabuntong hininga sya.

"Okay chill! Yung galit no sa kanya parang abot hanggang langit. Haha" sabi ko aa kanya para naman medyo maging masaya yung usapan namin.

He just sigh and then smile.

"Ang sarap sa pakiramdam na may napagkwentuhan ako ng bagay na to." Sabi nya na ngumiti ngayon nakita ko na yung genuine smile nya.
Ang gwapo nya. Haha.

"It's not bad to open up to someone pala." Sabi nya kaya ako naman yung napangiti.

"I never expect na may ganito palang side si Mr. Stephen Paulino." Sabi ko sa tonong may pang aasar.

"Tss. Kaya ayokong ipakita sa iba yung ganitong side ko kase I kmow they will only laugh at me." Sabi nya na nakanguso. Ang cute nya parang bata naman sya ngayon na inagawan ng candy.

"Mas okay kaya yung ginawa mo na nagkwe.to ka. Kaya siguro ang sungit mo kase ang bigat na nararamdaman mo kase wala kang napagsabihan ng problema mo." Sabi ko sa kanya.

Humarap sya sakin ng naayos na yung mukha nya. Yeah and now it feels good." Nagsmile na naman sya.

Katahimikan

"Thanks for listening to me." Nagulat ako ng muli syang magsalita.

"Wala yun, basta pag may problema ka, I'm just here to listen."

Nagdidilim na rin kaya nagdecide na kaming umuwi.

Di na ko nagpahatid sa kanya kase baka pag nakita sya ng parents ko baka kung ano pang isipin nila.

I'm glad na nakita ko yung othwr side ng personality mo Stephen Paulino.
.........

Author's note.

Ano gutys please comment naman yung reactions nyo. Please vote na din.

Sorry kung hindi maganda yung kwento. First time ko kase gumawa ng story.

Nasa flashback pa din tayo ng story two years ago. Pero medyo bibilisan ko na para makapunta na tayo sa present.

Itutuloy ko pa ba to? Haha