We Meet Again

Chapter 2. (Flashback)

Hannah's POV

Di ako makapaniwala na kahrap ko sya ngayon, unti unti na naman bumabalik sa isip ko yung mga memories na masaya kami, pag nagkakasama kami, mga panahon na we are busy doing things like we are the only people exist. Those moments where I feel that we are inlove with each other, but all I believe was a lie, and all of the things that happened was just like a dream na sana di nalang nangyari. Kase of all people na inaakala ko na mamahalin ako and the last pwrson that I think will hurt me ay sya mismo yung nakasakit sakin.

2 years ago nameet ko sya dahil lumabas ako para ipasyal yung dog namin sa park na malapit aa bahay namin.

Madaming nag jojoghing, naglalaro nga badminton, volleyball, basketball. Tapos napaupo ako sa isang bench dun sa malapit sa court with my dog named Sam.

Nagulat ako na biglang may yumakap sakin, and then pag lingon ko may nakita akong isang guy,

(flashback)

"Ano ba! Ang bastos mo naman, bakit ka nangyayakap dyan pervert! Gusto mo lang akong chansingan e kainis."

"SORRY" He said " tatamaan ka kase ng bola kanina kaya naisip ko na iligtas kita, I didn't mean to do anything like that."

"Grabe, magpapalusot ka pa ngayon? Iba na talaga mga lalaki ngayon!"

"FINE! Isipin mo na lahat ng gusto mo pero nagsasabi ako ng totoo. Ganyan ba kayong mga babae? Simpleng thank you hindi magawa?"
Then he walked out on me.

Kainis ako pa may kasalanan sa kanya if I know napahiya sya kanina kaya ganun sya makapag react. Mga lalaki talaga.

End then I turn my back, there are people behind me. Yung mga batang naglalaro ng basketball kanina.

'Ate sorry ah! Muntik ka na namin matamaan ng bola kanina,"

"Oo nga ate napalakas kase yung pagpasa ko kanina e." Sabi nung isa pang bata.

"Oo nga buti nalang nandyan si kuya Stephen kanina pa, buti naharang nya yung bola kung hindi baka may bukol na si ate ngayon." Sabi ng isang bata na nagkakamot ng ulo.

"Okay ka lang ba ate?"

"Oo okay lang ako. Sige na maglaro na kayo ulit."

"Bye ate, sorry po ulit tapos umalis na sila.

Totoo pala yung sinasabi nung lalaki kanina, ano nga ulit pangalan nya? Stephen ba yun? Cute sana kaya lang medyo masungit. Ano ka ba hannah? Anong cute sinasabi mo dyan erase erase. Haha para na kong baliw dito.

Dapat nag-aaral na ko ngayon, para naman maging proud sakin yung parents ko. Dalawa lang kami magkapatid at ako yung bunso.

Yung parents ko palaging busy sa work, kaya kami lang ng ate ko palaging magkasama. Sobrang close kami. Kahit sobrang talino nya. Malayong malayo sakin
Pero di kami nag-away kase love ako ng kapatid ko
Parang sya na yung naging mgulang ko kase busy yung parents namin sa work.

Ngayon nasa 2nd year college na ko education syudent sa Eastern University. Di ako matalino, pero di din ako bobo, average student lang.

Speaking of my ate kailangan ko na palang umuwi dahil baka kanina nya pa ko hinahanap.

'Sam let's go home na, baka hinahanap na tayo ni ate."

*HOUSE*

"Ate were here na."

"Hannah san ka ba nagpunta? Kanina pa kita hinihintay? Nakapag prepare na din ako ng food tara let's eat na? Para makapag pahinga na. Maaga pa bukas ang class mo di ba? "

"Tara na ate? Gutom na din ako."

"San ka ba galing"

"Sa park ate, nilibot ko lang si Sam, kaya lang muntik na ko matamaan ng bola ate, pero may nagligtas sakin ate."

"Hay next time careful ka kase."

"Opo ate. Kaya lang yung nagligtas sakin ang sumgir nya. Mukha pa namang mabait, kaya lang laging nakasimangot at ang sumgit."

"Baka may problema sya?"

"Hindi ko alam, siguro," cute pa naman sana. Haha.

Stephen. San kaya sya nakatira? Hay Hannah tumigil ka nga, kumain ka nalang

Authors Note

Sorry for some grammatical, spacing, and typo errors.

Please bare with me this is my first time na gumawa ng story sa wattpad.

I hope you like this story and you xon also pist comments, suggestions. I wouldn't mind.

Please continue reading and enjoy.

Xoxo......