Ay & Güneş - ArCen

Arif'in Cenan'ını Bekliyordu

Başka bir zamanda Güneş, Ay'a eskisi kadar bana bağlı değilsin demiş. Ay da bu soru karşısında yerin dibine girmiş çıkmış gibi üzülmüş. Kimseye ve özellikle de Güneş'e belli etmemeye çalışmış. Artık ikisi de daha fazla zarar görmemeleri için biraz ara verme kararı almışlar.

---------------------------

"Soğuk olur kalpler, eller ve kemikler Soğuk olur evden uzak gezginler Ne olduğunu görmezler ileride Güneş yok olduğunda, Ay öldüğünde."

CENAN'IN BAKIŞ AÇISINDAN 

Güne her zaman ki gibi BKM'ye giderek başladım. Kahvaltı için aşağıya indim ve grubumun arasına katıldım. Arif hemen yanımdaydı, küçük bir gülümseme ile "Günaydın." diyerek varlığını varlığıma kattı. 

Kahvaltı boyunca Ömer akşam yapılacak parti için ne giyeceğinden bahsetti, Arif dilim ekmeği uzun uğraşlar sonucu bir yıldıza çevirerek bana verdi. Bende onu vahşice üzerine reçel sürerek bir lokmada yedim. Arif onu 'arkadaşlığımızın' bir simgesi olduğunu ve ben onu yediğim için arkadaşlığımıza ihanet ettiğimi söyleyerek sahte bir şekilde ağladı. 

Bende özür neticesinde ona iki kızarmış ekmeğin içerisine vişne reçeli sürerek verdim. Sevincinden etrafında ki herkese hava atarak benim yaptığımı söyledi, Emre gözlerini devirerek elinden bir çırpıda alarak ısırdı. 

Arif sinirlenerek derisini yediği zeytin çekiredğini Emre'ye attı ama mükemmel bir nişancı olduğu için Emre yerine Yasin'e denk geldi. Yasin onların neredeyse ağzına sıçarak kafalarını önlerine eğmesini ve kahvaltı boyunca konuşmamalarını sağladı. 

Arif bana dönüp, "Bir şey demeyecek misin?" diye sorduğunda kahkaha attım. 

"Büyüklere saygılı birisiyim." 

Ve ardından öğlen yemeğine kadar ayrıldık. Arif'in senaryo konuşması vardı ve benim de provam. Son 2 aydır olduğu gibi BKM sınırları arasında yeterince buluşamıyorduk, bu benim sinirimi bozuyordu çünkü Arif'in etrafımda olmayışı beni negatifliğe boğuyor, hiç istemediğim şeyleri düşünmemi, beni ayak parmaklarıma kadar korkmamı sağlıyordu.

Çünkü zaman geçtikçe ve etrafımızda ki insanlar bizi öğrenmeye başladığında korku hissim bir kar topu gibi büyümeye başladı. Özgüvenim kar topunun altında ezilip yok oldu.

Korkutucuydu ve zavallıcaydı. 

Saat 10 civarında provada ara verdik, bazılarımız içecek bir şeyler almaya giderken ben sahnede kalarak telefonuma sarıldım. Ailem ile mesajlaşmak için yazdım. Her şey normal gidiyordu, birlikte olmadığım zaman yaptığımız bir şeydi. Ama ardından telefonuma başka bir bildirim düştü.

 77=AA

SelenYengeninki: Cenan ne oluyor?

Canan: Efendim? 

SelenYenge: Cenan bize cevap ver!

TokatlıAyşegül: CENAN BİZİ SİNİRLENDİRME

Canan:ULAN SORUYU BİLSEM CEVAP VERECEĞİM!

Ömüş: Soruyu bildiğini hepimiz biliyoruz

Canan: Bu nasıl bir beyin göçüdür anlamadım ki.