Take A Rest On My Shoulder

Chapter 27

DENIECE POV.

Kinaumagahan, naabutan ko naman si Lianne na nag-aayos ng office attire niya. Inaayos niya ang pagkatali ng neck tie niya habang nasa kabilang braso niya naman ang black coat.

"A eighteen years old students becoming a shareholder. Woah, what—."

"I'm not," he cut off my words. Sinipat-sipat ko ang suot niya bago nagsalitang muli.

"Woah, galing. Magiging businessman sa murang edad." Pumalakpak pa ako pero agad 'ring napatigil ng tiningnan niya ako ng masama.

"This is just a trial, a training or what else. It's just temporary—."

"They said that sometimes temporary can be turned into permanent," wika ko at saka ngumuso.

"It's not may happened," wika nito at saka inayos pa niya ang ilang hibla ng buhok niya.

"I want to be a doctor and I'm not fascinated into the field of business," wika nito at saka umalis sa harapan ko. Ipinilig ko ang ulo ko habang nag-iisip.

What is the reasons that he want to be a doctor?

.....

Pagkatapos naming kumain ay sinabihan agad kami ni Lianne na magmadali dahil ayaw niyang maghintay ng matagal. Si Adrian tuloy panay ang reklamo dahil nagsisintas pa 'raw siya ng sapatos niya.

Naunang naglakad si Lianne patungong garahe kaya hinintay ko na 'lang si Adrian na matapos sa pagsintas ng sapatos niya.

As we head off in the garage we both saw a ice cream vendor outside the subdivision. Teka, ba't may nagbebenta dito?

"Ate, si Manong!" sigaw ni Adrian.

"Huh?"

"Palagi 'yan siya rito," nakangiti nitong wika. "Ate, ibili mo naman ako ng ice cream."

Pinagtagpo nito ang dalawang hintuturo niya habang naka-pout na nakatingin sa 'kin. Natawa naman ako at saka napatingin balik sa naglalako ng ice cream.

"Favor?" tanong ko. Lumukot ang mukha niya at lalong nag-pout.

"Kayong lahat favor talaga hinihingi niyo," wika nito at sumimangot.

"I'm just asking about your Kuya. Bakit gustong-gusto niya talagang i-pursued ang doctor?" Napaisip naman sandali si Adrian at ilang sandali pa ay bigla itong nag-snap.

"Before he told me that he want to treat the illness of his friend—."

"Friend? Sino?"

"I don't know, ang sabi niya na may allergic 'raw sa pollen at takot sa ahas ang kaibigan niya. Naawa 'raw siya doon kaya mag-pursued siya ng doctor para gamutin 'yon."

"Paano mo siya napapayag na bumaba sa bangin?"

"Alam kasi niyang takot akong takot sa ahas at may allergy 'din ako sa pollen grains ng mga bulaklak."

Now, it make sense. Si Eros ang tinutukoy niyang may allergy at takot sa ahas.

"Nakaraan na 'yon. How about now?" kuryosong tanong ko.

"Uom, I think it's the same reason—."

"Sige na, halika at ibibili kita ng sorbetes," wika ko kaya napatalon sa tuwa si Adrian at nauna ng lumabas sa gate at sumunod na 'lang ako sa kaniya. After he bought an icecream he left we with Manong Sorbetero the worse is I pay his icecream.

Pagkarating ko sa garahe ay naabutan ko si Lianne na matamlay ang mata. Nasa backseat na si Adrian at tuwang-tuwa habang kumakain ng ice cream.

"Nasa'n ang akin?" tanong bigla ni Lianne kaya napatingin ako sa icecream na hawak ko. Ang ngiti ko kanina ay nawala sa labi ko at saka napalunok. Kumurap ang mata ko at saka matamis na ngumiti sa kaniya.