"Selam, seni almaya geldim."
- ❤️🩹 -
Başını geri çekti Yongbok, "istemiyorum." Dedi.
Hyunjin şaşırdı. Pekala onu bırakıp gittiği için kızacağını biliyordu, ama Yongbok kin tutabilecek bir çocuk değildi. Ayrıca en çok buradan çıkabilmeyi istiyordu.
Ona biraz daha yaklaşıp sordu. "Yalnız konuşmak ister misin?"
"Hayır." Yongbok'un çok net oluşu onu endişelendiriyordu. İlk ve son kez güç kullanmak zorundaydı, onu belinden kavradı ve sırtlanıp, debelenmesini umursamadan müdürün odasına götürdü, arkalarından gelen müdürün de suratına kapıyı kapatıp kitledi ve indirdi genci.
Yongbok bir kaç saniye olduğu yerde döndü. Sakinleşmesi için gerekliydi, sonra gidip Hyunjin'in göğsüne kendince güçlü bir yumruk indirdi.
Hyunjin sendeledi, göğsündeki yaraya vurmuştu Yongbok. "Ah! Güçsüzsün ama nereye vuracağını iyi biliyorsun."
O gülümseyerek konuşsa da panikledi Yongbok. "Ö-özür dilerim! Kendimi korumak istemiştim."
"Öyle mi? Kim öğretti bunu sana?"
"Kim Seungmin, eğer birisi bana izinsiz dokunursa ya da kalbimi kırarsa düşünmeden onu yumruklamamı söylemişti."
"Hm, yapabiliyorsun sanırım."
"Hayır, ilk kez vurabildim birine." Yongbok'un yanıtıyla gülümsedi Hyunjin. "İyi yaptın." Dedi.
Yongbok sessizce başını yere eğince onun ellerini tuttu Hyunjin, kendi göğsüne yerleştirdi ve ekledi. "Kızdın bana, değil mi? Vurabilirsin. Sinirini çıkar."
Yongbok başta yumruğunu sıktı, temas içinde olduklarından omuzları dikleşiyordu. Ona üst üste var gücüyle vurdu sonra, gözleri doldu. "Sana baba mı demem gerekiyor? İstemiyorum! Ben ailemi istiyorum, neden tekrar Hyunjin hyung olarak dönmedin ki?"
"Hayır, Yongbok hayır. Bana öyle şeyler demen gerekmiyor, sadece seni buradan çıkarabilmem için seni evlat edinmem gerekiyordu. Başka bir şey yok, sadece benimle yaşayacaksın."
"Ama ya ailem dönerse ve başka birisine verildiğimi öğrenirlerse?"
"Bir yıl boyunca gözetim altında olacağız, sonra karar verecekler tam velayetini alıp alamayacağıma. Şimdi param var, o kadar çok ki seni yanıma alabiliyorum. Eğer memnun kalmazsan geri bırakırım seni."
"Hayır! Burada yaşamak istemiyorum."
"Benimle de yaşamak istemiyorsun ama?"
"Yalancısın çünkü."
"Ne?"
"Beni koruyacağını söylemiştin ama bir gece çekip gittin, aynı annem gibi." Yongbok'un kendisine bir kaç günde o kadar bağlanacağını düşünmemişti Hyunjin. Onun titreyen ellerini bıraktı ve kendini açıklamaya çalıştı. "Seni korumak için gittim. Güçsüzdüm Yongbok, şuan istemeyeceğim kadar param var. Yetimhanede de şimdi yaptığım işi yapabilirdim ama ben sana öncelik vermek istedim. Gittim çünkü bir yatağın olsun istedim, kimseyle yatmıyordun ki."
