"Yurt dışına gidelim..."
- ❤️🩹 -
"Beyefendi, anlamıyor musunuz hasta kimse ile görüşmek istemiyor." Hemşirenin papağan gibi aynı şeyi taklit etmesinden sıkılmıştı Hyunjin. Kapıya uzanıp bıkkınca söylendi. "Vasisiyim ben onun?"
"Yetim bu çocuk, vasisi falan olmadığınız için onun izni olmadan sizi içeri alamam. Yakınlık dereceniz ne?"
"Yetim olabilir ama kimsesiz değil. Ben onu bu hastaneye yatıran kişiyim."
"Yakınlık derecenizi sordum."
"Sevgilisiyim ne var?" Hyunjin'in dediği ile hemşirenin ifadesi değişirken, arkada onları dinleyen doktor araya girdi. "Siz gidebilirsiniz hemşire hanım. Bay Hwang, benimle gelin."
Dediği gibi takip etti onu Hyunjin. Odasına geçtiler ve oturdular. Doktor Yongbok'un odasını gösteren kameranın kaydını gösterdi ve ekledi. "Yongbok diğer hastalarım gibi değil. Onun özel bir durumu var, bu yüzden hep izlemek zorundayım. Aslında kesinlikle bir refakatçiye ihtiyacı var."
"Ama beni yanında istemiyor."
"Ben onu ikna ederim. Aslında ilişkinizin o tür bir ilişki olduğunu biliyorum, vücudundaki izlerden de masum bir ilişki olmadığı çok açık, sizi şikayet etmem gerekirdi."
"Neden yapmadınız."
"Çünkü siz onun için en doğru kararı verdiniz. Yongbok anlattı, aslında yurt dışına kaçacakmışsınız. Size kızgın, çünkü kaçmak yerine onu hastaneye yatırdınız. Ama bay Hwang, Yongbok'un en yakın zamanda yeni bir böbreğe ihtiyacı var. Eğer onu kaybetmekten korkup kaçsaydınız, cidden kaybederdiniz."
Hyunjin saçlarını kaşıyıp güçlükle konuştu. "Kaçmak istedim çünkü ailesinin yurt dışında olduğunu düşünmüştüm. Kaçacaktık da, ama yurt dışındaki evlerinde yaşayan kişi bana ailesinin yıllar önce buraya taşındığını söyledi. İlişkimiz yüzünden onu götürmek bencillik olurdu."
Doktor gencin durumuna üzülüyordu. Yine de takdir ediyordu Hyunjin'i. "Onun ailesini en kısa sürede bulmalısınız. Onun haricinde, en azından çalışmasanız daha iyi."
"Hastane masraflarını kim karşılayacak?"
"Sosyal hizmet görevlileri yardım yapacak birilerini bulmuşlar. Aslına bakarsanız sizin burada olmadığınız süre boyunca onlar hep Yongbok ile görüştü. Refakatçi işini de onlar düşündü. Hwang Yeji ve Shin Ryujin. Yongbok şimdiye kadar umutlu ve mutluydu çünkü yanında siz vardınız. Onlar da farketmiş olacak, Yongbok'un iyiliği için sizin onun yanında olmanızın en iyisi olduğunu düşündüler."
Doktorun dediğiyle kaşlarını çattı Hyunjin. Onların tek amacının işlerini yapmak olduğunu sanmıştı, kızmıştı içten içe. Şimdi minnet duyuyordu.
O sessizce düşünürken ekledi doktor. "Burada Yongbok ile kalın, ona dokunmamak şartıyla."
"İstese de dokunmam zaten." Dedi Hyunjin ve doktor genci ikna edene kadar bir kaç eşya almak için eve gitti.
Hastaneye döndüğünde bu defa onu durduran hemşireler yoktu. Sevgilisinin gönlünü nasıl alacağını düşünerek sessizce girdi odaya. Arkasını dönmüş yatıyordu.
