(Πιστευω οτι δεν παει καποιο αλλο τραγουδι , βαλτετο οσες φορες ειναι για να βγει σε ολο το κεφαλαιο)
"Κι όταν σου πουν να με
πυροβολήσεις
χτύπα με αλλού
μη σημαδέψεις την καρδιά μου.
Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο.
Δε θα 'θελα να το λαβώσεις." Τάσος Λειβαδίτης
Flashback
"Ποιος φυλαει;"
" Η Χαλα." ειπε ο αδελφος μου του οποιου δεν ειχαν βγει ολα τα δοντια και μιλουσε περιεργα.
"Ωραια, φυλαω,αλλα θα μετρισω αναποδα απο το διακοσια."
"Εε,δεν παιζω." διαμαρτυρηθηκαν οι αλλοι.
"Πλακα θα εχει."
"Καλα..."
"Κωθτα εθυ γιατι δεν μιλαθ;"
"Δεν θελω να τσακωθουμε ενταξει;"
"Μιλησε κι ο μεγαλος." ειπε ειρωνικα ο Γιωργος.
"Σταματηστε, φυλαω 200,199,198..."
Τοτε ημασταν 8, μετα το ξαναπαιξαμε στα 18 , παλι στο σπιτι της γιαγιας.
"Παιζουμε κρυφτο οπως παλια;"
"Μεσα!"
"Και εγω! Αν το παιξουμε με 100 δεν θα προλαβουμε να κρυφτουμε."
"Μωρουδιστικα παιχνιδια." ειπε ο Γιωργος.
"Ναι ρε εσυ μεγαλωσες." του αντιγυρησε ο Κωσταντινος . Αν ηταν αλλιως τα πραγματα θα τον φιλουσα,αλλα και μονο το συμβαν με την ξανθια στην καφετερια με κραταει πισω.
"Φυλαω." λεω δυνατα.
"200,199,198...0 φτου και βγαινω."
Λιγες μερες πριν απο τοτε...
"Χαρα μπορεις να ερθεις να μεινεις μαζι μας μεχρι να παμε διακοπες;"
"Ναι βρε αλλα για πες γιατι με θες;"
"Εε,τα δικα μας ξερεις εσυ." μου εκλεισε το ματι.
Το βραδυ το περασα σπιτι της,συζητωντας.
Την ρωτησα που ηταν ο αδελφος της και μου ειπε με φιλους. Σιγα μην ητανε με φιλους με καποια "κοπελα" θα ηταν. Τα υπολοιπα βραδια που περασα στο σπιτι του κυλησαν καπως ετσι... περιμενα να γυρισει και καποιες φορες με επαιρνε ο υπνος δεν αντεχα ειχα κουραστει ψυχικα αλλα και σωματικα.
