Kaybolmuşlar Sokağı

Ateşle Oynamak

Çayınızı, kahvenizi hazırlayın, çok güzel bir bölüm sizi bekliyor...

2.BÖLÜM

"Sevgili hiç tanımadığım aileme,

Bugün günlerden 30 Ağustos 2023... Beni terk ettiğiniz gün, sizin benden hiç acımadan vazgeçtiğiniz gün...

13 yıl oldu anneciğim, kızının saçının kokusunu özlemedin mi? Beni özlemedin mi?

Peki ya babacığım, ya sen, hiç bir kızının olduğu aklına gelmedi mi?

Gelmedi, değil mi?

Olsun, canınız sağ olsun. O bana yeter...

Bugün benden vazgeçtiğinizden bu yana 13 yıl oldu. Belki gelirsiniz dedim ama...

Tek dileğim, bir gün olur da bu mektuplar size ulaşırsa sakın ağlamayın, üzülmeyin . Ben sizden daha çok çaresizim ama ağlamıyorum. Size layık bir çocuk olmak için...

Hatta daha sıkı hayata tutunmaya çalışıyorum. Küçük hayatıma elimden geldiğince size de yer açıyorum.

Size bir haberim var, asıl mektubu yazma amacım... Bu küçük hayatıma biri daha girdi.

Onu gördüğümde bütün çaresizliğimle karşısında bile olsam bir anlığına- sizin olamasam da- onun prensesi gibi hissettim. Bana yabancı duygular...

Onun dünyası benimkinden karanlık, soğuk ve korkutucu. Ama olsun, o sizin aksinize bana gülmeyi yakıştırıyor. Hem çiçekleri de dudaklarımda görüyor anne.

Biliyorum sen çiçek sevmezsin ama ben seviyorum gibi... Ya da o dudaklarıma yakıştırdığından beri...

Neyse beni yetimhaneye bıraktığınızdan beri size yazıyorum. Bunları okurken ki yüzünüzü merak ediyoruuuum.

Bu bilmem kaçıncı mektubum olduğundan ötürü kısa tutuyorum.

Sizi çoook seven, biricik kızınız Lara Sönmez.

NOT- Sakın kıskanma babacığım, daha yeni tanışma aşamasındayız."

Mektubu çantama koydum. Çiğdem'in çantasını da unuttuğunu görünce onun da çantasını aldım. Çıkış kapısına yöneldiğimde tuvaletten bağırma sesleri duydum. Korksam da kapıya yaklaştım. Kapının kulpuna dokundum ama açmaya cesaret edemedim. Arkamı dönüp birkaç adım uzaklaştığımda tekrardan bağırma sesleri geldi. Çiğdem'in sesi olduğunu anladığımda hızlıca tuvalete girdim.

İçeride iri yarı üç tane kız vardı. Duvara yaslanmış, yüzü kan içinde öylece duruyordu Çiğdem. Her yeri kan kokusu sarmıştı. Çiğdem'e yaklaştığımda karnından kan sızıyordu. Midemi ağzımda hissediyordum.

Beni görünce içlerinden biri pis bir şekilde sırıtmaya başladı. Arkama bakmadan kaçmak istesem de yapamadım. Bağırma fikri aklıma geldi. Birbirlerinin işkencesini izleyen biri oldukları aklıma geldiğinde bu fikri de kafamdan kovdum.

İçlerinden biri," Songül, şu kızı buraya getir!" dedi bağırarak. Benden kat kat büyüktü. Yanıma gelip, pis bir şekilde sırıtmaya devam etti. Kolumdan sertçe tutarak emir aldığı kişinin önüne fırlattı. Dizlerimin üstüne düştüm. Kadın, " Ayağa kalk!" diye bağırdı. Yerden destek alarak ayağa kalktım. Eliyle çenemi sertçe tutup, kendisini göreceğim şekilde kaldırdı.

Kadın," Aslında güzel kızmışsın." Dilini şaklattı." Çok yazık olacak." dedi acırmışcasına." Benim kim olduğumu biliyor musun?" Hayır anlamında kafamı salladım." Belli, eğer kim olduğumu bilseydin bu kapının önünden bile geçemezdin! Adım Zelal. Ben Korkmazlar Grubu liderinin sevgilisiyim. Anlıyorsun, değil mi?" dedi elini çenemden çekerken. Kafamı anladım anlamında salladım. " Kızım sen konuşmayı bilmiyor musun? Ne sürekli kafa sallayıp duruyorsun!"