Bu bölüm, duzenlenme aşamasındadır. Sizden ricam, bölümün bütün aksakligi giderilene kadar okumamanizdir!
Herkese merhaba Aşklarımmmm😘❤ Hepinizi çok özledim!
Bu bölüm hakkında kısa bir bilgilendirme yapacağım, aşklarım. İntikam Lekesi'nde birisi ölüyor. Biliyorsunuz ki bizim kurgumuz da birinin ölümü üzeriydi ama bu o kişinin ölümü değil. Bu bölümde ölen kişi, okulu karmakarışık hale getirecek lakin asıl ölmesi gereken kişi... İşte o zaman işler, çıkılmaz bir yola sapacak.
Neysee, uzun zamandır bölüm de gelmiyordu. O yüzden sizi fazla tutmak istemiyorum. Hoşça kalınnn...
Bu bölümün şarkısını bulmak da size kaldı artık.🙂❤ Lara ve küçük kızın söylediği müzik Sezen Aksu- Gülümse
Kendinize çooook iyi bakın!
8.BÖLÜM
Kaybettiğiniz savaş vardı, en sevdikleriniz tarafından yenilgiye uğradığınız... Bir de aşk vardı, tüm çıplaklığıyla sizi yalnızlığa mahkum eden...
Evet, belki kaybettiğim savaşın ortasındaydım ama aşık değildim. Ağlayacak kadar çaresiz değildim. Beni sevmedikleri için arkalarında bakakalacak biri değildim.
Ben kendimi biliyordum. Ben Lara Sönmez'dim. Her şeye rağmen ayakta durmaya çalışan, çaresizliğini kalbinde yaşayan çocuğa hapseden, bütün hatayı kendinde bulan, Lara Sönmez.
Şimdi bütün hatayı zihnim tek tek yok ediyordu. Sadece bir anı gitmiyordu aklımdan. Bir anı... Küçük bir kız çocuğunun ölmek istediği an...
Madem bu kadar kuvvetliydin zihnim, onu neden benden alamadın? Neden küçük bir çocuğun sessiz çığlıklarını yok edemedin?
Olmadı, değil mi?
Ayaz, afallamış bir şekilde bana bakıyordu. Elinde tuttuğu elbise yavaşça yere düştü. Yüzünde belirsizlik vardı. Ne hissediyordu, anlayamıyordum. Yüzüme sinsi bir sırıtış yerleşti. Ona doğru adım atmaya yeltendiğimde, eliyle durmam için işaret etti.
" Sakın," dedi kısık bir sesle. " Bir adım daha atma. " Eli yavaşça yana düştü." Sen... Sen benim çocukluğumun katilisin. "
Sustum.
" Annemden kalan tek şeydi, Lara. Çocukluğuma ait tek şey..." diye kükredi. " Sen benim çocukluğumu elimden aldın!"
Sesi titriyordu.
" İntikam mı istiyordun? " Koridoru sessizlik ele geçirmişti. " Söylesene Lara, tek derdin intikam mıydı?"
" Evet!" dedim kendimden emin bir sesle. " İntikam için..."
Saçlarını karıştırdı. Bir ileri , bir geri yürümeye başladı. Ardından duvara yumruğunu sertçe geçirdi. Sızlayan elini umursamadan yanımda belirdi. Kolumu sertçe kavrayıp, kendine yasladı.
" Keşke intikam alırken, çocukluğuma dokunmasaydın!" Boynunu çıtlattı. " Keşke," dedi baskın bir sesle, " Bana ait olan tek şeyi, benden koparmasaydın.
" Artık yaptıklarının geri dönüşü yok!" Kolumu mümkünmüş gibi daha çok sıkıyordu. " Annemden kalan tek şeyi aldığından beri..." Kulağıma doğru eğildi. " Sana yaşama şansı yok! Aldığın her nefesi, sana zindan edeceğim." Gözleri, gözlerime dokunduğunda, " Bu saniyeden itibaren, Lara Sönmez öldü!" dedi dişlerinin arasından.
Sessizce yutkundum. Ölümü pençelerinde tutan bir adamı karşıma almıştım.
Karşımda kötülüğün vücut bulmuş haline bürünmüştü. Gözleri bile yabancıydı... Nefret ettiğini belli etmek istercesine bakıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybolmuşlar Sokağı
Azione"Biz yoktuk, yok olmuştuk. Sevdiklerimiz ardına bile bakmadan gitmişti.... Yıkılmıştık, yılmıştık... Tek gözyaşımıza ölecek, içi acıyacak yoktu... Biz kaybolmuştuk. Sevmek kelimesi bizim hayatımızda intihar demekti. " Biz masallarla büyümeyen çocukl...
