' အစ်ကို အခု ဘာလုပ်နေလဲ။ '
ဝေဟင်က ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ဖြစ်ကာ laptopကို စားပွဲပေါ် တင်ထားပြီး ခုံမှာ ထိုင်နေရင်း နေနိုင်းနှင့် စကားပြောနေတာဖြစ်သည်။ဝေဟင် အနောက်မှာတော့ ရန်နိုင်က ဟိုသွားဒီသွားဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ laptopမှာ မြင်နေရသည့် နေနိုင်းကိုလည်း ရန်နိုင်က ပြုံးပြ နှုတ်ဆက်သွားသေးသည်။
' ထမင်းစားမလို့ ... ရန်နိုင်က ဟင်းတွေ နွှေးပေးနေတာ။ ခဏနေ ဘန်ကောက်မှာရှိတဲ့ ညစျေးကို သွားမှာ။ '
နေနိုင်းက နှာခေါင်းလေး ရှုံ့ပြသည်။
' အတူလိုက်ခဲ့ချင်တာ ... လေယာဥ်လက်မှတ်က အဆင်မပြေလို့။ မနက်ဖြန်မှ လိုက်ခဲ့ရမှာ။'
' တစ်ရက်ပဲဟာကို '
' ဟုတ်ကဲ့ပါ ... မနက်ဖြန် လေဆိပ် လာကြိုပေးမယ်မလား။ '
ရန်နိုင်က microwaveထဲ ထည့်နွှေးပြီးသား ဟင်းပန်းကန်တွေကို စားပွဲပေါ်လာချသည်။
' ဒါပေါ့ ...လာကြိုမှာပေါ့ '
ခရမ်းရောင် အင်္ကျီလက်ရှည်၏ ညာဘက်လက်လေးကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီး လက်မှာ ထိုးထားသည့် အနက်ရောင် Tattooကို နေနိုင်းက ဝေဟင့်အား အနီးကပ်ပြသည်။
' ဘာနေ့လဲ သိလား။ '
ဝေဟင်က ကြက်သားစင်းကောကြော်ကို ဇွန်းဖြင့် ကော်စားလိုက်ရင်းမှ ဗလုံးပထွေးဖြင့် ပြောသည်။
' ရှစ်လပိုင်း ဆယ်ရက် ... ကိုယ် အဖြေပေးတဲ့ ရက်စွဲမလား။ '
' အစ်ကိုမှတ်မိတယ်ပေါ့ ... '
အတွဲတွေ စကားပြောနေကြသည်ကို မနှောက်ယှက်ချင်တာမို့ ရန်နိုင်က စားပွဲအစွန်းထိ သွားပြီး ထမင်းစားသည်။ ရန်နိုင်၏ အဘွားနှင့်ဦးလေးတို့ လင်မယားက ထိုင်းမှာပဲ အခြေချ နေကျသည်မို့ Hotelမှာ တည်းစရာမလိုဘဲ ဒီအိမ်မှာသာ တည်းဖြစ်ကြသည်။ ဟင်းတွေကစ အဘွား ချက်ပေးတာ ဖြစ်သည်။
' မှတ်မိတယ်ပေါ့ဆိုတာ ဘာစကားကြီးလဲ။ မမှတ်မိဘဲ နေမလား။ '
