နေနိုင်းဆီမှ ဖုန်းတွေ အကြိမ်ကြိမ် ဆက်ပြီး Messageပေါင်းများစွာ ပို့နေတာကြောင့် ရန်နိုင်လည်း အတော်လေး အားနာနေပြီ။ဆယ်ကြိမ်လောက်ဆို မကိုင်ဘဲ နေ၍ သင့်တော်သေးသည်။ အကြိမ်ပေါင်း ရာချီနေသည့် missed callsတွေကြောင့် ရန်နိုင်လည်း လျစ်လျူရှုမထားနိုင်ပေ။စိတ်မကောင်းစွာဖြင့် ဖုန်းကို ကြည့်နေတုန်း နောက်ထပ် အဝင်ခေါ်ဆိုမှု တစ်ခု နေနိုင်းဆီမှ ဝင်လာသည်။
မျက်နှာသေဖြင့် ရိုက်ကူးရေး ပြုလုပ်နေသော ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ ဝေဟင့်ကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ရန်နိုင် ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။ တစ်ဖက်က ဖုန်းဝင်သွားသည်နှင့် နေနိုင်း၏ အသံမှာ အလျင်စလို ထွက်လာလေသည်။
' အလုပ်အချိန်ကို နှောက်ယှက်မိရင် အများကြီး အားနာပါတယ် အစ်ကိုရန်နိုင် ... ကျွန်တော့်မှာ အားကိုးစရာလည်း အစ်ကိုရန်နိုင် ပဲ ရှိလို့ပါ။ '
' ရပါတယ် နေနိုင်း ... ပြောလေ ...ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ။ '
နေနိုင်း၏ အသံမှာ အတက်အကျ မငြိမ်ဘဲ နောက်ဆုံးတွင် တိမ်ဝင်သွားတတ်သည်။
'အစ်ကို အခု ဘယ်မှာ ရိုက်ကူးရေးလုပ်နေတာလဲ။ကျွန်တော် အခု အစ်ကိုနဲ့ တွေ့ချင်လို့။ အစ်ကိုက ဖုန်းနံပါတ် ပြောင်းသွားတဲ့အပြင် Condoကိုလည်း ပြန်မလာဘူး။ကျွန်တော့်မှာ ဘာလုပ်ရမှန်းတောင် မသိဘူး။ ကျေးဇူးပြုပြီး ကူညီပေးပါ အစ်ကိုရန်နိုင် '
ရန်နိုင်က သက်ပြင်း ခပ်တိုးတိုးချသည်။ နေနိုင်းနှင့် အတော်လေး ရင်းနှီးသည်မို့ ငြင်းဖို့ စကားက လွယ်လွယ်ဖြင့် ထွက်မလာပေ။နေနိုင်းက ရန်နိုင့်ကိုတော့ အစ်ကိုရန်နိုင်လို့ ခေါ်ပြီး ဝေဟင့်ကို အစ်ကိုလို့ ခေါ်တတ်တာမို့ ' အစ်ကို၊အစ်ကို ' ဟု ပြောနေသမျှက ဝေဟင့်ကို ရည်ရွယ်သည်။
' နေနိုင်း ... အစ်ကိုလည်း အများကြီး အားနာရပါတယ်။ အလုပ်ချိန်မို့ ရိုက်ကူးရေး ရှိတဲ့နေရာကို ပြောလို့မရဘူး။ အစ်ကို ပြောရင် သိတယ်မလား ... နေနိုင်းသာ ရောက်လာရင် ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်ဆီက တဆင့်ဆိုတာ သိသွားမှာ။ '
