becca | hyunlix

11 [S]

0 kontrol işlerim bitince halledicem öptümm

bu arada bu bölüm karıma özel 🫶

...

Jeongin Chan'ın yanağını öptüğü an Chan kendini geri çekmişti.

"Lan şurada öpme beni. Her yerden Hyunjin amca çıkacakmış gibi hissediyorum."

Jeongin sevgilisinin bu haline güldükten sonra ona inat yaparak dudaklarını birleştirdi. Chan'ın karşı gelemeyeceği şeyi iyi biliyordu.

Büyük olan pes ederek onu kucağına çektiğinde Jeongin engel olmadı ona. Kendi odasındaydılar, her an Hyunjin gelebilirdi ama Chan çoktan bunu aklından atmıştı. Dudaklarında ki dudaklar onu dünyadan soyutluyordu.

Nefes nefese ayrıldıklarında Jeongin kurdunu dinleyerek Chan'ın omzuna yattı.

"Gelirse de bir şey olmaz. Annem sakinleştirir babamı."

"Felix amcam olmasa sana açılamazdım zaten. Zebellah gibi dikiliyor başımıza. Hayır, babamın anlattığına göre küçükken de böyleymiş. Ben sana ne zaman yaklaşsam kıskanıyormuş."

"Babamın tek omega çocuğu benim Bang, üzerime daha çok düşüyor. En büyük çocuğu olmama rağmen yine benim üzerime düşüyor."

"Onun tek omega çocuğu sensen benim de tek sevgilim sensin. Ne gibi bir zarar verebilirim sana?"

Jeongin kıkırdayarak sevgilisinin boynunu öptü. Chan kendi babasından korkmazken Hyunjin'den korkuyordu. Küçüklüğünden beri tek korkulu rüyası o olmuştu.

"Üzülmemden korkuyor sanırım, bilmiyorum." Dudak büzerek konuştu Jeongin. Daha sonra burnunu Chan'ın boynuna sürttü.

"Annemin nereden geldiğini biliyorsun değil mi?"

Chan kafasını sallayarak onayladı sevgilisini.

"Bir keresinde konuşurken duymuştum onları. Annemin en kötü halini gördüğü için korkuyormuş. Bizi de, yani çocuklarını da o halde görmek istemiyormuş. Temkinli davranıyormuş her konuda. Annem o gün baya kızmıştı babama. Chan senin en yakın arkadaşının oğlu diye ama dinlemiyor. Biliyorsun işte babamı, bebekliğimden beri koruma  iç güdüsüyle hareket etmiş."

"Seni üzmeyeceğimi nasıl gösterebilirim babana? Ne zaman inanır yani?"

"Ben konuşacağım tamam mı?" Elini Chan'ın yanağına atıp okşadı nazikçe. Chan kafasını onun kafasına yaslarken gülümsemişti Jeongin.

"Belki o zaman beni dinler ve senin, beni üzmeyeceğine inanır."

"Seni üzmem. Ama olur da üzersem, herkesten önce Felix amcam beni kurşuna dizebilir."

"Bu doğru."

İkisi de gülerken kapının birden açılmasıyla Jeongin hızlıca sevgilisinin kucağından kalktı. Felix'i gördüğünde rahatlayarak kendini yatağına bıraktı.

"Ben size ne dedim bebeklerim? Hyunjin evdeyken gizli saklı bir yerlerde oturmayın. Birbirinizi çok özlediyseniz dışarıya çıkın. Benim yerime Hyunjin gelseydi ne olacaktı?"

"Anne ya! Babam ne zaman bizi salacak?"

Somurtarak yatağa uzandığında elini annesinin göremeyeceği acıdan sevgilisinin sırtına attı. Bilerek uzattığı tırnaklarını sürterken Chan dikleşti.

"Siz evlenseniz bile sizi rahat bırakmayacak o, bunu biliyorsunuz. Size sadece yarım saat veriyorum. Markete yolladım babanı Jeongin, yarım saate döner. Yarım saat kadar daha oturun burada sonra aşağıya."