4

25 3 7
                                    

gerçeklik hakkında hiçbir şeyden emin değilim. ama en azından hiçbir şeyi bilmediğimi bildiğime göre, bu da bir başarı sayılır değil mi?

ya gerçeklik beni kandırıyorsa? ya etrafımda olan her şey, ben ve kendi zihnim dahil bir simülasyonun içindeyse ve bu yaşam denilen şey beni bu yaşamımın mutlak olan tek gerçeklik olduğu hakkında kandırıyorsa?

bilmiyorum. keşke ölsem de görebilsem. bana dayatılan bu hayat o kadar sahte geliyor ki anlatamam. her gün okula gitmek, gelecekteki işim için çaba sarf etmek, dokuz saat boyunca okulda işe yaramaz dırdırların altında ezilmek, bilgisayarda kafa dağıtmak için oyun oynamak, kafa dağıtmak için resim çizmek, ve yine ve yine kafa dağıtmak için arkadaş edinmek.. hepsi çok sahte geliyor.

yaptığım her şey kafa dağıttıran şeyler. kendimi harcıyormuş gibi hissediyorum. ilaçlar da zaten zihnimi bulandırıyor, yazamıyorum doğru düzgün.

bilgi eksiğim çok fazla ve nasıl kapatacağım bilmiyorum. bunca zaman sadece düşünmekle yetindim ama şimdi daha fazlası gerekiyor. düşündükçe daha fazlasını istiyorum. hiçbir şey yeterli gelmiyor.

yalnız kaldığımda günün büyük kısmını sosyal medyada takılarak ve anime izleyerek geçiriyorum. bunları yapmamam gerekiyor, yapacaksam bile daha az yapmam gerekiyor ki düşünebileyim. ama olmuyor, düşünmemi engelleyen çok şey var. zihnimi bulandıran saçmalıklardan ibaretler ve ben onlardan kurtulamıyorum.

gerçekliği sahte olandan ayırt edemez oldum. gerçeklik ve sahtelik bana aynı gibi geliyor artık.

bilmiyorum işte! hiçbir şey bilmiyorum ve bundan nefret ediyorum. her şeyin belirsiz olması beni öldürüyor. şüpheci yaklaşmamın bedeli bu olsa gerek.

yaşadığım hayattan daha sahte bir şey olamaz. söylediğim her güzel söz bir yalan. yalan da yalan. dünya yalanlarla dolu, sahtelik kaynıyor her şey.

gerçeklik insanların duyumlarından ibaret. dokunursun, görürsün, duyarsın, tadar ve koklarsın. ama onlar gerçeği yansıtmaz. bir yarasa senden daha farklı görür dünyayı, farklı algılar ve hisseder. insanlar için de aynı bu. bir esinti sana serin gelebilir ama bir başkasına o kadar da serin gelmeyebilir. bunun gibi durumlarda gerçeklik kesinlikle öznel bir şey. herkes dünyayı farklı algılar. benim sana bahsettiğim düşüncelerin tamamını tam da benim kast ettiğim şekilde anlamak imkansızdır ki bu normal.

neyse ne, matematik çalışmaya gidiyorum.

DenemelerimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin