diksiyon koçu | taegyu

22

(sohbet)

beomgyu - taehyun

canım

söyle güzelim

sana geçiyorum 

kaç gibi gelirsin tahmini

burdan kai'ye geçmemiz yine 35 dakika falan sürer

oyalansam 

yine 1-1.30 saate yola anca çıkarım

süper |

tamam

ben de yeni çıkıyorum zaten

acele etme yani

tamam birtanem

doktor ne dedi son raporda

tedavi işe yaramış mı

çok şükür ki evet

çok sevindim

zulüm gibiydi şu 1 hafta

bak en zoru geride kaldı 

evet şimdi daha zor günlerde

taehyun

sustum

kötü düşünmek yok

tamam yok

dikkatli gidin

selam söyle ordakilere

söylerim

eve geçince bana haber var

tamam komutanım🫡

hwbskqsdkspwkdk

seni seviyorum 

ben daha çok

kendini mi

hayır seni

***

"azıcık benimle ilgilen." arkadaşının isyankar sesiyle kafasını telefondan kaldırdı taehyun. kai, "neye sırıtıyorsun sen öyle?" diye sordu eğlenir bir tavırda. "sevgilin mi var yoksa?" 

taehyun, kai'nin sorduğu soruya gülümseyerek tepki verdikten sonra telefonu arka cebine atmış, kalan eşyaları da toparlayıp odadan ayrılmak için hazır hâle gelmişti. ters bakışlarını ondan çekmemiş arkadaşını merakta bırakmamak için gerçeği söyledi. "henüz yok."

"benim de yok." ilk kelimeyi vurgulayarak söylemesi gereken yerlere ulaşmıştı belli ki, çünkü hyunjae ufak valizi omzuna geçirdikten sonra kai'nin ince belini tutarak zayıf bedenini centilmen bir tavırla kendine yaslamıştı. 

ikisi önden ilerlerken adımlarını yavaşlattı taehyun. her şey yavaş yavaş düzelmeye başlarken biraz yalnız kalmaya ihtiyaçları vardı.

kai, daha iyiydi. elbette eski enerjisine sahip değil fakat şu bir haftalık tedavi sürecinde o kadar kendine gelmişti ki... artık iyileşebileceğine dair umutlarına daha sıkı tutunduğu belli oluyordu. 

arkadaşı için mutluydu, taehyun. onun yüzündeki bir tebessüm bile bütün gününü değiştirebilecek güce sahipken bu duruma gelmiş olmalarını onu korkutmuştu ilk başta. ve pek şaşırtmayacağı üzere dayanabilmek için gereken gücü yine onda bulmuştu. arkadaştam öte kardeş bile sayılabilirdi onun için.