"Chan ağlama... " (yongbok)
Chan, annesinin, yani hyunjin yengemin onu neden sevmedigini gerçekten öğrenmişti.
"BABAM BUNU NASIL YAPAR NASIL" (Chan)
"HEPSİ BENİM YÜZÜMDEN KEŞKE DOĞMASAYDIM KEŞKE HİÇ OLMASAYDIM" (Chan)
"Chan öyle deme senin sucun degil sen daha dogmamıstın bile" (yongbok)
"HAYIR BENİM YÜZÜMDEN BEN OLMASAM OLMAZDI BÖYLE ŞEYLER" (Chan)
"EVET İLK KEZ HAKLISIN CHAN. SEN HAYATIMIZI MAHVETTİN" (hyunjin)
"EĞERKİ SEN OLMASAYDIN BABANLA MUTLU OLURDUK VE ŞUANDA "BENİM" COCUGUMA BAKIYOR OLURDUK HERSEYİ SEN YAPTIN " (hyunjin)
"NEFRET EDİYORUM SENDEN " (hyunjin)
Chan ın hiçbir suçu yoktu ki.
"Chan sende gel bize gidelim" (yongbok)
"Boşver. Senin babanlar da biliyordur zaten. Sen git ben dayak yemeye alışıgım. " (Chan)
"Hayır" (yongbok)
"Sen kücüksün daha hadi git evine" (Chan)
"Sen cok mu büyüksün? " (yongbok)
"""
Sonunda zor zor da olsa Chan ı bize getirmiştim.
"Anne biz geldik. Chan bugün de bizde kalıcak" (yongbok)
"Hosgeldiniz kızım... " (Minho)
Annemin bu kez yüzünde gülümseme yoktu. Daha çok üzgün görünüyordu.
"Yenge noldu demicem biliyorum sanırım siz de ögrendiniz. Özür dilerim benim sucumdu. Annem bu yüzden benden nefret ediyor.. " (Chan)
Ve Chan geri gidecekti ki kolundan tuttum.
"Hayır oğlum senin hiçbir suçun yok. O senin babanın suçu. Annen ile birlikteyken- of neyse hadi gelin iceri. " (Minho)
"Babam evde mi" (yongbok)
"Evde erken geldi bugün" (Minho)
İceri girdik.
"Chan buraya gelmen iyi oldu " (seungmin)
"Amca özür dilerim gerçekten çok özür dilerim-" (Chan)
"Özür dilemesi gereken ve yalvarması gereken sen değilsin. Baban. " (seungmin)
"Annem benden nefret ediyo... " (Chan)
"Annen senden degil, Jessica ve Jisung dan nefret ediyo" (seungmin)
"Ama babamı seviyo" (chan)
"Babanı seviyo evet. Cünkü yalnızlıktan korkuyo. Ancak Jessica dan nefret ediyor bu yüzden de seni de sevmiyor" (seungmin)
"Baba peki neden bu zamana kadar ses etmediniz" (yongbok)
"Bu olayı Hyunjin yengen, Jisung amcan ve Jessica dışında kimse bilmiyordu ki kızım. Ben yeni ögrendim. 2020 de haber sitelerine bakmamıza kızıyordu amcan. Nedeni buymuş meğer." (seungmin)
"Neyse kızım hadi siz odaya gidin daha kücüksünüz bunlar için" (Minho)
"Peki" (yongbok)
Chan ile odama gittik. Kapıyı kapattım ve kilitledim cünkü büyük ihtimalle amcam ve yengem gelicekti. Ya da sadece biri. Yani evde kavga edileceği kesindi. Bu yaşıma kadar beni her seyden koruyan ve korkmamı hiç istemeyen kişi her zaman Chan dı. Ailemden daha çok ilgilenirdi benimle. Şimdi ise sıra bendeydi. Çok zor bir durumdaydı ve şu anda 2,5-3 yaşındaki çocuktan farkı yoktu. Tamamen yıkılmıştı. Ve bu kez koruyup kollayan , anne-baba gibi ilgi veren ben olacaktım.
"Yongbok" (chan)
"Efendim" (yongbok)
"Sence annem beni hiç sevmicek mi? " (Chan)
"Bilmiyorum. Ama merak etme. Annen sevmezse, baban sevmezse, ben severim seni. Yalnız bırakmam asla. Ben burdayım. " (yongbok)
"Seni seviyorum" (Chan)
"Bende seni seviyorum. Hemde çok. " (yongbok)
***
Nefret ediyorum. Keske ölsem.
