The Night We Met-TaeJin

Final- Yıldızlarda Buluşalım

"Sonunda bitti!"

Kitabının kapağını kapatarak yatağa bıraktı Seokjin. Ayağa kalkıp en güzel kıyafetlerini giydi üzerine. Saçlarına şekil verdi, güzel kokular sürdü tenine.

Ceketinin yakasına bir kiraz çiceği sıkıştırdı ve çıktı odasından.

"Nereye gidiyorsun, Seokjin?"

"Sevgilime."

Rosa gülümseyince ona karşılık verdi Seokjin.

"Sen nereye gidiyorsun, Rosa?"

"Buradaki görevim bitti."

"Hoşça kal... Bir gün bir yerde yeniden tanışalım."

Dışarı çıktığında kimsecikler yoktu etrafta.

Gece yarısı sevgilisiyle buluşmak için yürüyordu bu uzun yolu. Soğuk da olsa Taehyung'u onu bekliyordu yolun sonunda. Katlanabilirdi.

"Geldim sevgilim!" 

Gülümsedi. Tam karşısındaydı biriciği. 

"Beni tanıştığımız geceye geri götür, Taehyung." 

Sevgilisi gülümseyerek onayladı onu. Elini uzatıp yanına çekti. Başını göğsüne yaslamasını sağladı. Ay ışığı altında sarılıyorlardı. Dolunay o kadar parlaktı ki hayran kaldı Seokjin.

"Artık acı çekmeyeceğiz."

Saçlarını okşayan eller ısınmasına yardımcı oluyordu. Yüzüne bakmak için kaldırdı kafasını. 

"Taehyung-ah."

Sevgilisi kendisine gülümseyince içinde çiçekler açtı Seokjin'in. Derin bir nefes aldı.

"Beni kabul et..." 

Güzel gülümsemesini ve bedenini ay'a çevirdi. 
Gözlerinden yaşlar aksa dahi soldurmadı gülüşünü. Bacakları titriyor, dişleri birbirine çarpıyordu.

"Korkma, yanındayım."

Taehyung elini tutunca derin bir nefes aldı. 
Kapadı gözlerini. Birkaç adımdan sonrası yoktu artık.
Birkaç saniye yetmişti canına kıymak için.
Bedenini denizin dondurucu sularına bıraktı.
Ruhu yükselmişti göğe. 

"Taehyung..."

"Geldin mi yıldızım?" 

Ay ışığının önündeki iki ruhun kavuşmasını izledi Rosa. Ağlarken aklına gelenle Seokjin'in bıraktığı kitabı aldı eline. Başladı mektupları bizlere okumaya.

"Beni bu dünyada tek başıma bırakıp gittiğin için sana çok öfkeliyim Taehyung. Her yerde seni görüyorum. Delirmek üzereyim.
İçimde yaşatacağım seni. Biz kavuşacağız. Sana söz veriyorum.
Kimse inanmıyor ama ben biliyorum, hala yanımdasın."
☆

"Sen öleli 10 sene oldu Taehyung... Beni bu odaya kapattıklarından beri seni düşünmediğim tek bir saniyem bile geçmedi. Ben deli değilim ki, seni çok özlüyorum sadece.
Kaçmak istiyorum buradan. Kurtulmak istiyorum.
Sana, seni anlatan şiirler yazdım.
Şiirlerimi almak istediler ellerimden. Seni başkasına nasıl verebilirdim? Ben de yaktım gitti.
Kahverengi gözlerinin hatrınadır; yaktığım kırk şiir."
☆

"Sen öleli 15 sene oldu Taehyung... Sürekli kaçmaya çalıştığım için beni dövdüler. Sevgilimi göreceğim dedim de inanmadılar. Yine göstermediler seni bana. Ben de gökyüzüne baktım. Yıldızlarda aradım seni." 
☆

"Sen öleli 20 sene oldu Taehyung. Rüyalarıma sık sık gelmiyorsun artık. Bana küstün mü? Bunu kaldıramam. Kalbim çabuk yaşlandı. Seni unuturum diye korkuyorum."  
☆

"Sen gideli 23 sene oldu Taehyung. Yaşlanıyorum ve çirkinleşiyorum. Yine de hala seni bekliyorum. Rüyalarımda garip şeyler görüyorum.  Yazar olmak istiyordun değil mi? Senin yerine o rüyaları yazıp basıma yollayacağım. Adını bütün dünya duyacak. Sevgilin hayallerini gerçekleştirecek..."
☆

"Sen gideli 30 sene oldu Taehyung. Kalbim çok acıyor. Sana ulaşmaya çalıştıkça engel oluyorlar bana. Bu küçük odada kafayı yememi beklemektense ölmem daha mantıklı değil mi? Kaçmaya çalıştım yine. Vurdular bana. Vücudum o kadar zayıf ki karşı çıkamıyorum. Neden böyle yapıyorlar? Senin yanına gelmek istiyorum. Bana dokunmaya dahi kıyamayan senin yanına..." 
☆

"Sen gideli 40 sene oldu Taehyung. Yıllardır bugünün hayaliyle yatıp kalkıyorum..
Bu gece dolunayı izleyeceğim diyerek izin alacağım. Senin yanına geleceğim.  Artık bizi kimse ayıramaz..."
☆

Dediğini yapmıştı Seokjin. Artık onları kimse ayıramazdı...

Kitabın sayfalarını çevirirken hepsini yaşamış olan Rosa kalemi eline aldı ve karakterlerden sildi kendisini. 

"Gökyüzünde mutlu olun çocuklar." 

Bir süre sonra kül olup yok oldu yeryüzünden.
Yıldızların ardına gizlenmiş iki genç ruh bir daha ayrılmamak için söz veriyordu bu sırada.

"Kalbimdeki yerine hiç ihanet etmedim, Taehyung. Senin hayalinle yaşadım bunca yıl..."

"Seni kabuslarla bıraktığım için affet, kiraz çiçeğim."

Hikayenin sonunda herkes evine döndü. Bir daha ayrılmamak üzere...

★
Daha farklı hayal etmiştim ama devam edemedim üzgünüm.
Umarım keyifle okumuşsunuzdur.