Bisikletli Bey

9.Bölüm Ölme Sevgilim

O gittiğinden beri doğru düzgün yemek yiyemiyordum. Üstüne üstlük Poyraz'ın durumunda hergeçen gün kötüye gidiyordu. Ve evet bende hiç iyi değildim. Gerçekten neden böyle olmuştu? Neden gitmesi gerekiyordu.Sorun mu vardı? Neden anlatmadı bana? Aradan koskoca bir yıl geçmişti. Bugün yılbaşıydı. Ahh lanet olası yılbaşları. Yeni yıla çoğu kişi istemediği halde girermiş. Ve yeniyıla nasıl girersen hep öyle kaldırmışsın. Puff efsane. Bugün toparlanmam gerek. En azından bunu Poyraz için denemeliydim.Aklımı en çok karıştıran şey ise gittiğinden beri ne bir haber gönderdi nede kendine ait bir haber bildirdi. Herneyse. Hazırlanıp Poyraz'ın olduğu hastaneye gitmem gerekiyordu. Üstüme klasik bir kazak ve bol bir kot pantolondan sonra paltomuda alıp çıktım. Arabaya binip gitmeye başladım.Yolda giderken birazda şeker aldım.

7 saat sonra
Saat şuan tam ondu.Sadece 2 saat sonra yılbaşına gireceğiz ve ben pijamalarım ile oturmuş dizi izliyorum. Kaçıncı izleyişim bilmiyorum ama artık izleye izleye dizi kalmamış. Zaman geçiyor ve ben eskisi gibi hep yalnızdım. Artık bu kalbimi ağrıtmıyo,nasıl denir böyle daha çok içimde alışılmışlık var yada ben öyle hissediyorum.Düşüncelerimden sıyrılıp su içmek için mutfağa gittiğimde saatin sesi yeniden kulağıma geldi.

Tik tak
Tik tak
Tik tak

Hani böyle sesler insanı almasına sebep olur ya işte şuan yaşadığım olay bu. Şu koskoca bir yıl içinde fiziksel olarak tadım ama ruhsal olarak hep yarım kaldım. Ne başımı omzuna koyup ağlayabileceğim annem oldu, ne arkamı korkmadan yaslayabileceğim bir babam oldu. Herşeyden önce düştüğümde elimden tutup beni kaldıracak bir kardeşim oldu. Ben bu hayatta tek geldim tek gideceğim. Çalan telefonumun sesi ile kafamı eğmiş olduğum yerden kaldırdım. Telefonu elime aldığımda bilinmeyen birinin aradığını gördüm. Telefonu açtığımda duyduğum ses ile duraksadım. Yumru oluştu boğazımda. Karşımdaki ses ona aitti. Ama sanki bir tuhaflık oldu. Sanki o ses çok yakınımdan geldi. Tam arkamdan. Korkuyorum. Çok korkuyorum. Ya o değilse?Bir halisulasyon daha kaldıramam. Lütfen o olsun.Arkamı döndüğümde onu gördüm. Canlı kanlı karşımda bana kollarını açmış bakıyor. Hala inanamıyorum. Gelmişti. Geri gelmişti. Koşarak ona sarıldığımda sert vucüdu yüzünden kafam ağrıdı.Kollaranı belime sardığında dışarıdan gelen havai fişekler bakakaldım. Camı açtığımda yeni yıla girdiğimizi anladım. Onunla beraber yeni bir yola girmiştim. Arkamdan geldi ellerini birleştirdi. Kulağıma eğildi ve bir fısıltı şeklinde konuştu

"Yeni yılın kutlu olsun sevgilim" dedi. Daha sonra bir şey oldu sanki kayboldu bir anda. Gitti sanki. Yine mi halisulasyon. Hayır yemin ederimki bu sefer gerçekten geldi. Sarıldı bana. Kulağımdabir ses çınladı, bir inleme sesi. Ve ellerime bulaşan kan. Ona tekrar baktığımda tam kalbinin ordan vurulmuştu.Hayır,hayır bu olamaz. Ambulansı aramam gerek. Aradım koşarak yanına geldiğimde gözleri kapanmak üzereydi. Hıçkırıklarımla ağlamaya başladım. Haykırıyordum.Ama olmuyordu.

"ÖLME SEVGİLİM. LÜTFEN ÖLME" bilmem kaçkere böyle bağırdım ama nafile gözleri kapanıyordu. Kirpikleri ıslanmıştı. Son kez bana baktı

"Yaşa sevgilim. Lütfen yaşa. Ben beceremedim yaşamayı sen yaşa" ve gözlerini kapattı. Hayır. Ölmemeli. İkimizde daha çok genciz.Ölme sevgilim ölme. Ambulans geldi. Doktor geldi. Onu benden aldılar ve götürdüler ısrar ettim. Benden ayırmayın onu. Tek varisim o benim. Tanrı herzaman olduğu gibi yine yüzüme gülmedi.Ne zamana mutlu olacaktım ben?Hiçbir zaman...

4 saat sonra
Morg kapısının önünde oturmuş içeri alınmak için bekliyordum. Almıyorlardı.Elimde sadece ona ait bir mektup vardı. İçeri girmem gerekiyordu. Bu mektubu ben okumadan yırtıp atması gerekiyordu. Morgun görevlisine baktım. Yalvardım.

"Nolur  al beni içeri. Sadece on dakika izin ver. Son kez bakayım ona"

"Olmaz genç"

"Lütfen abi. O benim herşeyim" adam dayanmayarak kapıyı açtı. Genç kız göz yaşları içinde sevgilisinin üzerine örtülen mavi örtüye baktı. Mavi sevgilisine hiç yakışmıyordu.Hemde hiç. Genç kız örtüyü çekip sevgilisinin yüzüne bakıp iç çekti. Neden? Neden öldü?

"Sevgilim. Hadi kalk bak yüzün bembeyaz. Ben zaten senden bir yıl uzak kaldım dahada uzak kalamam kalk hadi. Sevgilim yapma kalk hadi." kalkmıyordu.Uyanması gerek.Ama yanmıyordu. Genç kız başını sevgilisinin göğsüne koyup ağlamaya başladı. Ama sevgilisi yine kalkmadı.Kıyamazdı Yavuz ona. Onu çok seviyordu. Silerdi göz yaşlarını. Böyle yapmamalıydı.Ama olmadı. Bedeni hergeçen dakika doğmaya başladı. Buz gibi tenine rağmen yinede genç kız bırakmadı sevgilisini...

--------
Eee şeyyy. Ehem. Buraya ne yazmam gerek bilemiyorum. İyi okumalar. Son bir bölüm daha atacağım. Kısa olur o bölüm. Bu arada Yavuz'u öldürdüğüm için kızmayın banağğ. Ben suçsuzum....Sizleri seviyorummm🤍(Şu saatten sonra siz beni sever misiniz bilemedim...)