SENİN UĞRUNA

4.bölüm

Yaşar-Kumralım

"Sahip olduğum her şeydin, herşeyimi alıp gittin."

"Tamamdır." Gözlerimi tahtadan ayırıp hocaya çevirdim "iyi iş çıkarmışsınız çocuklar, tebrikler." Diyerek ben ile Kaan'ı gözleriyle yerimize gitmemiz gerektiğini söyledi.

O nasıl oldu onu bende anlayamadım.

Ben bir şey demediğim için Kaan, sanırım bir şeyler deme hissi ile büründü ve konuştu "Teşekkürler, hocam." Diyerek sırasına doğru ilerledi.

Bende sırama oturduğum da Emir'in bana baktığını farkettiğim için kafamı çevirip dik dik ona baktım, göz kırpıp önüne döndüğünde elimi hayret bir şey dercesine salladım ve dersi dinlemeye başladım.

                               🫀

"Hayır ya!" Diye bağıran Alina'ya döndüm hızla, biz ne olduğunu sormadan konuşmaya devam etti "Olamaz ya of, beğendiğim çocuğun meğersem sevgilisi varmış!" Diye üzgün bir şekilde konuştu.

Şuan ne mi yapıyorduk?

Okuldan sonra Alina'nın yoğun ısrarı sayesinde okulun yakınındaki kafeye gelmiştik ve Alina konuşana kadar henüz aramızda adam akıllı bir sohbet dönmemişti.
Ben çok konuşmayı sevmezdim zaten buna onlar alışmıştı. Mira ve Emirde de anlayamadığım şekilde bir durgunluk vardı.

"Off kanka olabilir," dedi bıkkınlıkla Mira "sende önce öğrensen ya sevgilisi var mı yok mu?"

Alina yüzünü ekşiterek "Kızım ne bileyim ben ya." Dedi

Onun bu haline gülerek kafamı iki yana salladım.

Bana ters ters baktı tabii.

Bi anda Emir kafenin girişine doğru elini salladı ve birilerine seslendi kim olduğunu anlamak için yavaşça arkama döndüm.

Kapıda Kaan, yanında da belki arkadaşı, belki kuzeni artık neyi oluyorsa bir çocuk vardı.

Bizi gördüğün de yüzüne güzel bir gülümseme yayıldı öyle içtenlikle güldü ki gülerken kısılan gözlerinden anladım.

Bir iki adımda yanımıza vardılar, hepimize kafasıyla selam verdi ve boş sandalyelere oturdular.

Kaan eliyle yanındaki esmer çocuğu gösterdi ve konuşmaya başladı "Umut, benim en yakın arkadaşım hatta kardeşimdir."
Bunları söylerken Umut'un mimiklerini inceledim, genişçe gülümsemişti.

Hepimiz yavaşca Umut'u süzerken sadece ismini söylemenin yeterli olmadığını anlamış olacak ki tekrar konuştu "Zaten artık bizim okula gelecek naklini oraya aldırdı sık sık görürsünüz." Diyerek biraz daha merakımızı gidermeye çalışmıştı.

Gözlerimi tekrardan Umut'a çevirdiğim de Alina'ya baktığını görmüştüm ve Alina'nın da ona, istemsizce kıkırdadığım için hepsinin gözleri merakla bana döndü.

Yüzümdeki gülümsemeyi silmeye çalışarak "Yok birşey ya." Dedim.

Bu hareketime anlam veremeyip önlerine döndüler diye düşünürken bana yanıldığımı düşündüren bakışlara denk geldim.

Biçimli kaşlarını hafifçe yukarı kaldırmış, anlamla bana bakan kahverengi gözler Kaan'a aitti.

"Ne oldu" dercesine baktım.

Yine güzel gülümsemesini yüzüne takındı ve kafasını yavaşça sallayarak aşağı doğru eğdi.

İstemsizce gülümsedim.