SENİN UĞRUNA

7.bölüm

Bu her gün olmasaydı çocuklar her gün ölmeseydi mayınlı tarlalarda hep açardı

Çocuklar hep saçardı günbegün çiçek bu dil benim bu rap yeter mi barışa

Sabah Bastı Geceyi-Ceza

Aynada ki yansımama son kez bakmama fırsat vermeyen annemin sesini işittim. "Elisa hadi kızım, erken gidip erken gelelim."

"Geliyorum." Diye seslendim içeriğe doğru.

Mercan teyzelere gitmek üzere yola koyulduk. Yaşadığım anın gerçekliğini sorgulamayı neyse ki bırakabilmiştim. Kısa ve rahat yolculuğun ardından Mercan teyzelerin mahallesine giriş yapmıştık. Ama hangi ev olduğunu bilmediğimizden dolayı Kaan bizi almaya gelecekti.

Sokağın başında siyah tişörtü ve siyah pantolonuyla bize doğru yürüyordu. Göz göze geldiğimiz de hafifçe gülümsedi ve baş selamı verdi. 'Hoşgeldin' dermişcesine. Bende aynı şekilde karşılık verdim ve annemle Kaan'a doğru yürümeye başladık.

Orta yerde buluştuğumuz da Kaan sıcacık gülümsemesiyle konuştu. "Hoşgeldiniz." Elini yola doğru uzattı. "Hanımlar önden, lütfen."

Annem sesli bir şekilde güldü, "Çok kibarsın, Kaancığım."

Kaan da güldü ve "Size özel Ayşim teyzeciğim." Dedi son derece kibar bir şekilde.

Gülüşerek önden yürümeye başladılar.

Arkalarından dondurması alınmış çocuk gibi bakmayı kesip peşlerine takıldım.

Eve girdiğimiz de Mercan teyze, annemden önce bana sarılmıştı.
"Hoşgeldiniz." Dedi sevecen bir şekilde.

"Hoşbulduk Mercan teyze." Diye aynı şekilde karşılık verdim.

"Aa teyze ne kızım o kadar yaşlı mıyım ben?" Yalandan sinirli bir bakış attı. "Aşk olsun."

Kaan'ın ağzının içinde bir şeyler homurdandıgını fark etmiştim ama anlayamamıştım.

Hafifçe güldüm. "Yok estağfurullah maşallahınız var."

Sesli bir şekilde güldü. "Abartma kız o kadar da değil."

Ne desem tam tersini dediğinden dolayı bu sefer sadece gülmekten yetinmiştim.

Hep beraber salona geçtiğimiz de annemler hemen derin bir sohbete dalmışlardı.

Evlatlık gibi ortada kaldığımdan dolayı etrafı izlemeye başlamıştım. Salona tam yakışan gri renkte bir L koltuk, orta boyda beyaz TV ünitesi vardı. Gözlerim ünitenin üzerindeki fotoğraflara takıldığı için salonu incelemem yarım kalmıştı. Tahmin ettiğim kadarıyla aile fotoğrafıydı ama uzaktan pekte iyi göremiyordum.

Fotoğrafa çok daldığımdan olsa gerek bana seslenildiğini yeni farkettim ve hemen kafamı sesin sahibine çevirdim.

"Ay duymamışım kusura bakma Mercan teyze." Dedim toparlamaya çalışarak.

Mercan teyze kahkaha attı. Bu kadın fazla fazla gülüyordu. Acaba Kaan da annesinden mi almıştı bu özelliğini. Bir dakika ne alakası vardı şuan. Aklımdaki sesleri susturup konuyu anlamaya çalıştım.