vatan sağolsun

20 6 12
                                    

"intikam düşüncesi her şeyin başlangıç noktasıdır"

Umay gözlerini açtığında yanındaki adam kanlar içinde yerdeydi! Derin bir nefes almıştı, çünkü daha demin ölecekti! Ellerini yüzüne tutup sakinleşmeye çalıştı. Telsizden ise sesler geliyordu fakat anlaşılır bir şekilde değildi. Hemen Umay toparlanıp yerdeki teröristi süründürerek ağaç dibine attı.

silahın başına tekrar geçip dürbünden ekibe bakıyordu. İlk baktığında bir şey anlayamamıştı. Fakat dürbünü cam kenarına çektiğinde ise o çerçeveyi görmüştü. Kara Taylan'a silah tutuyordu fakat sorun şu ki İlay, Kara, Demir, çağrı ve Umut hepsinin elinde silah tetik çekili ama onlarda tetik çekiliydi. Sıçış gerçekten sıçış.

Hadi 2,3 olsa neyse ama 10 adam birisini vursam diğeri diğerini vurur. Allah'ım beni neyle sanıyon?

Yapacak tek şey vardı , ben tekini vurup diğerleri direk ateş edicekti ama buda riskliydi işe yaramayabilirdi. Ama şuanki tek seçenek buydu.

Pozisyonu alıp telsizden sessiz bir şekilde seslendim,

"Kılıç timi sakın bir şey yapmayın! Sadece tetik çekili olsun. Sakın bana cevap verip belli etmeyin!"

Nefes aldım çünkü Taylan hali hazırdı, orusbu çocuğu akıllanmıyacaktı zamanında defalarca teslimiyeti tercih et dedik kaçtı şimdi ölümü tadıcaktı.

"Ben buradan ateş ettiğim an sizler o karmaşık fırsatta vuracaksınız! Ama ilk ve tek hedef Taylan olucak Erva önemli bakın Kara! Ve diğerleri sizler arkanıza odaklanın ben olabilecek şekilde yardım edicem ama mermim,"

Sakıntının büyüğü buydu 3 mermi sadece 3 hepsi o şerefsizle kavga ederken sıkmıştım ve yeni mermiler düşmüştü! Tek tek bitirmem lazımdı.

"Çünkü 3 mermim kaldı tek 3 tekte halletmem lazım ilkte kaçırmam bile sizin canınız tehlike anlarlar sesten!"

"Allah bizimle tim elbet bizim gibi Ayşe'lere Mehmet'lere yardım edecektir. Allah yardımcımız olsun. Eğer birimize bir şey olursa her zaman ki gibi dik ve şerefli unutmayın biz ne canlar kurtardık biz şerefli insanız. Tekrar Allah yardımcımız olsun."

Tetiği çektim "Allah'ım sen bizim yüzümüzü kara çıkarma yarabbim bizleri eksikle gönderme yüzümüzü güldür yaran sen El-Aziz'sin" biliyorum Yaratanın gönlümüze göre vericeğini.

Nefesim yavaşladı parmağım tetiğe giderken hedefi odakladım ilk hedef Kara'nın arkasındaki şerefsizi. Gözümü kapattım derin nefesle "gerilir oklu bir yay," ateş. Biri bitti onun arkasındaki Demir, "yükselip batmak için," bitti. Oda ve tam o sırada diğerleri IŞİD'e bitmişti diğerleri tarafından fakat,

Kara tam Taylan'ı vuracakken Taylan Kara'yı ıskalayarak kolundan vurdu! Bedenim gerildi, "ve kahramanlar can verir yurdu yaşatmak için!" Tekte son mermiyle tek hedefle bir can kurtarmak dileğiyle Taylan'ı vurdum! Evet vurmuştum! Başarmıştı! "Allah'ım sen ne yücesin sen benim yüzümü kara çıkarmadı ya yarabbim, binlerce şükürler olsun." Gözlerim den mutluluk yaşı akarken ayaklandım tam tepeden inecekken bir silah sesi patladı!

Hayır! Hayır olamazdı! Hiç bir şey düşünmeden koştum tek düşüncem başarmamış olmamdı! Gözlerimde yaşlar devam ediyordu durmadım duramazdım!

Binaya vardığım an bir bağırış bir feryat Demir'in feryadı.
Hayır dedim dahada merdivenleri koştum yeri geldi takılıp yere camlar girdi durmadım.

İçeriye girdim durdum çünkü Erva yerde kanlar içindeydi kafasından vurulmuştu! Demir'in kolları içindeydi. Demir saçlarını okşuyordu kanlı kesilmiş saçlarını! Ben hayır ben yapmış olamazdım! Yerde yatıyordu Taylan ben yapamazdım! "Hayır!" Dedim gözlerim titrerken İlay döndü ellerini ellerimle tuttu. Ben yapamazdım.

Kafamı cama kaldırmıştım! Ve onu gördüm oydu! Kerim ölmemişti benim bacağımdeki tabanca ile vurmuştu. Nasıl olur? Hayır hayır geri adım attım arkamdan helikopter sesi geliyordu!

Tim Erva'nın üstüne o al bayrağım şehit üzerine koyulup bayrak altında nice canlar verilen bayrağım Erva'nın üzerinde örtülmüştü. Demir bırakmıyordu Erva'yı timdeki herkes ayırmayı çalışıyordu ben geride kalan ben bakıyordum acı çekiyordum.

Binadan çıkartılmıştı Erva Demir ise sakinleştirici vermişti çağrı iğne ile onuda toplyarak bindiriyorlardı helikoptere ben olanları benim yüzümden olanları izliyordum! Kara bana döndü ellerini yüzüme koyup "kara gözlüm yapma eyleme senin suçun değildi." Gözlerimden süzülen yaşı sildi "hayır" dedim. Kara sarıldı saçlarımı okşayıp buse kondurdu "hayır dedi sen başardın fakat gene başarıyla kaybettik bazı fakat çokca zamanlar gibi." Ağladım hemde hüngür hüngür içimde dolan o yaşlar aktı.

Kara kollarıyla tutup helikoptere bindirdi gözüm gerideydi ortadan kaybolan Kerim'de onu bulamamıştım öldürecektim kaçmıştı şerefsiz! Önümde yatan Erva'ya baktım üzerinde kırmızı al bayrak yakışmış her Ayşe'lere yakıştığı gibi ama bu yaşta bu hayelleri varken değil! Genceikti ne hayelleri vardı!

Kafamı kaldırdım kapı kapanmak için hazırlanırken onu gördüm gerçekten gördüm. Kerim uzaktan sırıtarak bana el sallıyodu. Gerçekti herşey gibi gerçekti!

Ayaklandım silahımı hızla alıp havalanacak helikopterden atladım yere atladığımda arkamdan bağırış sesleri vardı! Aldırmadım tek gördüğüm intikamdı koştum beni bekleyen intikam koştum nefes dahi intikam kusuyordu! Bana sırıtan Kerim solmuştu. Geberecekti adi adam bana tetiği tuttuğu an elimdeki M4 ile acımadan bacağına sıktım. Durmadım koştum!

Yerde acıyla kıvranan Kerim vardı! Silahın arkasıyla vurdum kafasına! Bir değil iki değil binlerce "orusbu çocuğu öldürcektim seni ölmüştün lan sen gebermiştin cehenneme! Lan gitti lan hayelleri gitti emekleri çabaları gitti!" Durmadım yumruklarımla devam ettim. "Albayrakla gitti! Ben onu üniformasıyla mutlulukla götürecektim senin piçliğinle Albayrakla gitti! Ne çabayla geldi lan! Abisi napcak lan ha Demir yıkıldı lan tek kaldı!" Vurdum acımadım.

"Geber! Geber orusbu çocuğu geber!" Kollarımı birisi tuttu "dur Umay! Dur!" Durmadım! En sonunda biri daha tutru "komutanım lütfen!" Umuttu bu ağlıyordu. Durdum baktım arkama İlay , Umut ve Kara. Bana döndü kara "yapma eziyet etme kendine..." sarıldım ona sımsıkı tutamadığım gene göz yaşlar aktı gitti.

Bu acıyı nasıl katlanacaktım? Nasıl devam edicektim? Bir can daha verilecekti toprağa her gün olduğu ama kimsenin bilmediği gibi... Ben bir can bir hayal bir hayat ve bir umut verdim hatta vatanımız verdi. Unutmayacaktım, bazı milletimiz gibi unutmayacaktım ben unutan olmayacak unutturmayacak olucaktım.

Tek söz ama bin acı "vatan sağolsun"

***
Bölümü çok geç attım kusura bakmayın tekrardan lütfen oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Bu arada bu ayda verdiğimiz şehitlerimiz
Şehit Necdet çalış
Şehit Emrah gündüz
Şehit Fevzi Kızıltaş
Şehit Abdüllah köse
Şehit Musa erdem
Ve daha sayamadığım niceleri Allah'tan rahmet diliyorum
"Vatan sağolsun"

ÖZEL ALAN Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin