-1-

29.3K 1K 460
                                    


SELAMLARRR!!

Karanlığa Gömülen Hayaller'den sonra sonunda ilk kez bir kitap yayınlıyorum. KGH gibi umarım bu kitap da tutar ve sevilir.💘

Açıkçası bu da kukla gibi patlayıp elimde kalacak diye korkuyorum ama umarım tutar. Benim çok sevdiğim kurgularımdan birisi, umarım sizde beğenirsiniz.

Not-Yıldızdan çok yorumlara önem veriyorum. Eğer satır atası yorumlar yaparsanız sevinirim.

SINIR-En az 65 yorum. (boş yorumlar değil, satır arası yorumlar. Boş yorumları saymıyorum maalesef..)

Başlama tarihlerini alalım. ———————>>>

Bölüm 1: Vurgun

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bölüm 1: Vurgun.

Polisin siren sesleri bindiğimiz motorlarının gaz sesiyle karışırken kahkaha attım. Uzun turuncu saçlarım rüzgarım etkisiyle havalanırken önümde motoru süren Viran'ın omuzlarına tutundum en sonunda.

"Sikeyim hapise gireceğiz gülüyorsun!" Diye seslendi yan tarafta motor süren Dila. "Hayata pozitif bakmak gerek bebeğim!" Diye seslendim başımı silkip saçlarımı dalgalandırırken.

"Pozitifliğine tüküreyim Karmen!" Dedi önümde Viran da. Ben kendimce eğlenip gülerken aniden köşeye dönmemiz ile hiçbirimizin tahmin etmediği bir şey oldu.

Aniden yola çıkan kamyonete sertçe çarptık.

Gürültülü sesi benim çığlığım bastırırken yere düştüğümü ve acıyı hissettim ancak uzun sürmedi, kararan gözlerimle birlikte bilincim de yavaşça kapanmıştı.

İşte her şey böyle başlamıştı. Birkaç saat sonra ailesinin öz olmadığını öğrenecek, karakollarda sürünecek ve güvendiği arkadaşları tarafından ihanete uğrayacaktı.

Kaçarken attığı deli gülüş, son gülüşü olmuştu.

Çünkü bu saatten sonra hiçbir şey eskisi gibi olamayacaktı.

Evet, büyük bir vurgun yapılmıştı ancak vurgunun ne olduğu tartışılırdı.

-birkaç saat önce..-

"Çok büyük vurgun yapacağız lan!" Dedi Viran planı son kez anlattıktan sonra. Dila heyecanla el çırparak sırıttı büyükçe.

"Saplayacağız oğlum bu sefer!" Dedi o da heyecanla. Amerikan mutfakta içtiğim sofayı dudaklarımdan ayırarak konuşan ikiliye döndüm.

"Patlamazsak iyidir." Dedim ve soda şişesini tezgahta bırakıp onlara döndüm, onlarda ayaklanmıştı. Turuncu saçlarımı ellerimle geriye iterken çıkmıştık. Yüzümüzde kar maskeleri üstüne kask varken, siyahlara bürünmüştük.

Çizik. -aile kurgusuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin