"Uyan, kavga et, sigara iç, dolandır, uyu. Hayır, ben bundan ibaret değilmişim.." K.T.
Bir dolandırıcı çetesinin üyesi olan Karmen, çeteyle birlikte dolandırmak için Türkiye'nin en zengin iş adamlarından birinin evine girer ve zulalarını patlatırlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5. Bölüm: Çürük Elma.
Çalan kapıyla zaten hafif olam uykumdan uyandım ve gözlerimi kırpıştırarak baktım etrafa. Bir süre sonra nerede olduğumu algılayabilmiştim.
"Karmen hanım?" Diyen çalışan ile mırlıdandım. "Hı?" Dediğimde kapı açıldı. "Yemek hazır efendim, birazdan herkes masaya oturacak." Demesiyle sadece başımı sallayarak onayladım onu.
O odadan çıkarken elimi uzatarak yatakta ki telefonu aldım. Muhtemelen uzun süre şarkı çaldığı için zaten az olan şarjı bitmiş ve kapanmıştı. Çantamdan şarjımı çıkartıp masanın yanındaki prize taktım ve telefonumu orada bırakıp banyoya girdim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra kendime baktım.
Yüzüm ve gözlerim daha düzgün gözükürken uyuduğum için yüzüm kızarmış ve iz olmuştu ama önemsemedim. Üstümde bol paça siyah eşofman ve kahverengi düz sweat vardı ama değiştirme gereği duymadığım için odadan öyle çıktım.
Gergindim, ne oğulları ne de onlar beni görmezden gelmeyecekti. Muhtemelen yemek boyu bana imalarda bulunacak ve ters ters bakacaklardı. Umursamadan aşağıya inince mutfağa girdim.
"Yemek odası nerede?" Diye sordum ayıldığım için daha düzgün ve pürüzsüz bir sesle. "Hemen yan oda efendim." Demesiyle gülümsedim ve mutfaktan çıktım. O odaya girince herkesin yavaştan oturmaya başladığını görmüştüm. Onlar beni incelerken bende boş bir sandalyeye oturdum.
"Çocuklar Karmen, sizin öz kardeşiniz." Diyen anneleri ile bende onlara dönmüştüm. "Dolandırıcı demek istedin galiba anne.." Diyen çocuğa gözlerimi hafifçe kısarak baktım.
"Ben kimseyi dolandırmadım." Dedim sertçe ama pekte umursamamışlardı. "Alpay!" Dedi annesi sertçe, Alpay ise önemsemedi bu ikazı. Belli ki bu ikaz daha önce hepsine yapılmıştı.
Daha sonra kimse konuşmamış ve sessizce yemek yenmişti. Yemekten sonra odama gideceğim an Damla Taşkın bana seslendi. "Karmen?" Demesiyle durup ona döndüm ve sorarcasına baktım.
"Salona geçip oturalım hep beraber, tanışırız." Demesiyle gülmemek için tuttum kendimi. Hangi aile kızını sonradan tanırdı ki?
"Olur, bana uyar." Dememle biri lafa atladı. "E ben olsam bana da uyardı, sonuçta oltayı iyi yere attı." Demesiyle annesi ona sertçe bakarak susturdu, kim olduğunu bilmiyordum.
