2 Numaralı Masa !

Arda

Multimedia : Arda var

Sevgili okuyucularım bir kaç nedenden dolayı bugüne yazabildim. Elimden geldiğince bölüm yayınlamaya çalışcağım.

İyi okumalar :)

Mira'nın Ağzından

Saat gece yarısına gelmeye başlamıştı. Arda'yı aramadığımız mekanlar, ev, dışarı aklımıza nere geldiyse aradık ama çocuk yer yarıldı da sanki içine girmiş. Yok yok yok.

Sinirle Gökhan bana bakmaya başlayınca ellerimle direksiyonu iyice kavradım tek bir yer vardı.

''Nereye gidiyoruz abi?'' Gözlerimi 1-2 saniye yoldan ayırarak Gökhan'a baktım.

''Mezarlığa'' Alınan bir tane vurdu.

''Tabi ya nasıl başta aklımıza gelmedi.'' Yol boyunca ağzımızı bıçak açmadı.

Yağmur iyice şiddetini artırmaya başlamıştı. Gök gürültüsü de cabası.

Arabayı park etmeden indiğimiz gibi hemen mezarlığa girdik.

Etrafı sadece aydınlatan mezarlıkların başında ki lambalardı. Çok geçmeden Arda'yı karşımız da sırıl sıklam bir şekil de annesinin mezarlığına yatmış ağlıyordu.

Yavaş adımlarla Arda'nın yanına gittik. Elimi omzuna koydum.

''Arda'' dedim.

Ama hiç bir tepki vermedi. Sanki bizi bekliyormuş gibi bir hali vardı.

Bu sefer Gökhan araya girdi.

''Kardeşim hadi kalk gidelim.'' Ama Arda bizemisin demiyordu. Salak çocuk bura da biraz daha durursa hastalanıcak haberi yok.

''Olum ölmeyi mi? İstiyosun ha? Amacın buysa biraz daha durursan amacına kavuşacaksın.'' Bağırarak konuşmuştum.

Arda mezarlıktan yavaşca doğrulup bize baktı. Gözleri ağlamaktan kıp kırmızı olmuş. Üstü başı çamur içindeydi.

''Yapamadım abi'' Neyi yapamamış ? Sanki Gökhan düşüncelerimi okumuş olucak ki hemen lafa girdi.

''Neyi yapamadın?'' Bir yandan da Arda'yı kaldırmaya çalışıyorduk.

''Bırakın lan beni ben kendim kalkarım.'' Ağzı leş gibi içki kokuyordu. Gökhan'la birbirimize baktık. Arda'yı bıraktığımız gibi yere yapıştı.

''İnsan haber verir bırakırken'' Kendi yalpalanarak biraz da mezardan tutarak kalkmayı başardı.

Bu çocuğun ruh halini bir türlü anlamıyorum. Az önce salya sümük ağlıyordu. Şimdi bize atarlanıyor. Benden de dengesiz bu çocuk.

''Bırak dedin bıraktık lan işte.'' Ellerini havaya kaldırarak;

''Tamam abi sinirlenme sen.'' Sabır Sabır.

''Siz gidin ben gelirim arkanızdan anneme bir kaç bir şey daha diyip geliyorum.

''Tamam ama geç kalma gelir sürükleyerek götürürüz seni.''

''Tamam'' Al işte gene başladık. Bu çocuğun ruh halini Gökhan'la biz hiç bir zaman anlayamıycaktık.

Hızlı hızlı adımlarla arabaya doğru yürüdük. Arda'yı alalım diye yeteri kadar biz de ıslanmıştık.

Hemen arabaya bindiğimiz gibi kaliferi açtım.

''Kardeşim bu kafayı yemiş bu yağmur da'' Başımı onaylar şekil de salladım.

''Sedanın bu olay da payı var gibime geliyor.'' Dedim.

''Var kardeşim kızı gördüğünden beri içiyo herif.'' Ne aşkmış be kız o kadar seni yarı yolda bıraksın ama sen hala onu sev.