GÖKÇE'NİN FIRTINALARI

•Bölüm 6•

Selammm bu sefer hiç uzatmadan başlayacağım (Asla clalEbrar tarafından silah soruyla yazmıyorum.) Hadi iyi okumalar
☁️

Alarmın sesiyle gözlerimi açtığımda bir anlık afalladım. Sonradan aklıma Kerem'in evinde olduğum aklıma geldi. Galiba bende unutkanlık başladı. Alarmım çaldığına göre şuan saat 06:00'dır. Saatin 6 olmasına rağmen neden hava hala karanlık. Okulamı gidiyoruz "Şafak" operasyonuna mı? Okulu tamamen unuttum düşüncelerime daldığımda ama bugün okula gitmek zorundayım. Okulu aksatmamak zorundayım,yoksa istediğim mesleği rüyamda bile zor görürüm. Neyse hızlıca kalktım yataktan, kendi evimde olmadığım için buradaki lavaboyu kullanmam sonuçta kendi özeli. Kapıyı sessizce açtım. Lavaboyu nasıl bulacağım. Evi büyük olmasada bulmanın zor olacağını düşünüyorum çünkü mecburen evin tüm kapılarını açmam gerekir. Ama lavabonun kapısı genellikle diğer kapılardan daha değişik olduğu için bence bulurum. Durduğum yerden yürümeye başladım tam salon kısmına gelecektim ki Kerem'i görmemle sıçradım. Kerem beni fena korkutmuştu. "Günaydınnnn." Dedi gülerek omzuna hafifçe yumruk attığımda yumruğumu hissetmediğine emindim ama hiç aldırmadan "Ödümü kopardın yaa. Neden korkutuyorsun, ya şimdi ben de travma olursa. Evde korkudan ölürsem bunun hesabını sen vereceksin." Dedim kaşlarımı çatarak. GÜLÜYORDU. Neden gülüyordu söylediğim komik bir şey mi. Sanırım evet çünkü benimde komiğime gitti. Hala sırıtıyordu ve bu onu birazcık ama çok birazcık yakışıklı yapmıştı. Ama çok az asla onu yakışıklı bulmadan "Söylediğim komik değildi ben sana olacakları söylüyorum ve sen buna karşı gülüyorsun. Gülme." Dediğimde kahkaha attı. İyice kendimi rezil ettikten sonra ondan lavabonun yerini öğrendim. Gidip elimi yüzümü yıkadım, saçlarımı topladım. Çıktığımda aklıma bir şey takıldı ben ne giyecektim, hava biraz soğuktu ama dünkü kıyafetler çok üşümeme sıkıntı olacağını düşünmüyorum. Kerem'in odasına daldığımda Kerem'in üst kısmını yanlışlıkla çıplak gördüm. Hemen gözlerimi ve kapıyı kapattım. Gerçekten yeterince rezil olmamışım gibi bir de başıma bu geldi. Kerem'in çıkmasını bekledim kapıda bir süre çıktığında üzerinde

bunlar vardı. Bu çocuk kombin yapmayı gerçekten çok iyi biliyordu. Boş ver kombini Gökçe sen rezil olduğun durumu düzeltmeye çalış. "Şey ben senden çok özür dilerim odanda olacağını düşünmedim. Özür dilerim." Dedim. "Gökçe asıl ben özür dilerim senin buraya geleceğini düşünemedim. Sonuçta burada sen kaldın, 1 günlükte olsa senin odan." Niye sırıtıyordu. Hiç sırıtışına aldanmadan "Neyse ben de üzerimi giyineyim." Dediğimde kapının önünden çekildi. "Benim kıyafetlerimden sana olabilecek beğendiğin varsa giyebilirsin." Dediğinde bu sefer sırıtan bendim. Kapıyı kapattım. Kıyafetlerine göz gezdirdim. Bunlar çok güzel olsa da çok büyük olurdu bana. Olsaydı giymem değil. Hızlıca üzerimi giyindim ve odadan çıktım. "Üşümez misin? Hava biraz esiyor." Dediğinde kafamı hayır anlamında salladım. "Peki sen bilirsin, kahve yaptım içer misin?" Uzattığı bardağı aldım ve teşekkür ettim. "Kahvaltı yapmayalım mı karnın açmı?" Beni neden bu kadar FAZLA düşünüyordu. "Teşekkür ederim ama ben kahvaltı yapmayı sevmiyorum yaparsam öğle yemeği felan. Yinede hem kahve hemde sorduğun için teşekkür ederim." Dedim başını salladı. "Peki o zaman hadi gidelim. Bu sefer otobüsle değilde arabayla gidelim olurmu?" Dediğinde arabasının olduğunu bilmiyordum. "Peki sen nasıl istersen. Benim için çok sıkıntı değil. Ama galiba bir süre otobüse tek başıma binmek istemiyorum." Sadece kafasını salladı. Kerem kapıyı kapatırken bende ayakkabılarımı giyindim. Arabasının nerede olduğunu bilmediğim için onu bekliyordum. Yavaş yavaş yürümeye başladık. Arabanın yanına geldiğimizde benim için kapıyı açtı ve oturmamı söyledi. Bende teşekkür ederek oturdum. Kerem kapıyı kapattı ve arabanın önünden dolanarak bindi. Arabayı çalıştırdı ve orta hızda sürmeye başladı.
☁️
Okula geldiğimizde ilk ben indim Kerem'de 2 3 saniye arayla indi. Sınıf arkadaşlarım Zeynep ve Gamze beni gördükleri anda koşarak geldiler. Kerem görüşürüz dedi ve gitti. Gamze arkasından baka kaldı. "Günaydın kızlar nasılsınız." Dediğimde ikiside iyi olduğunu söyledi. Gamze "Kız Gökçe bu yakışıklı kim? Yoksa sevgilin mi? Ne ara sevgili yaptın ama bizim neden haberimiz yok." Dediğinde bir anlığına sevgili olduğumuzu düşündüm açıkçası güzel olabilirdi gerçekten o Allah var yakışıklıydı ben de kendimce güzeldim bizden belki olabilirdi. "Gamze sende ne abarttın yok arkadaşım sadece. Dün onun evinde kaldım da sonra birlikte geldik." Bu sefer Zeynep heyecanla konuştu "Nasıl tanıştınız? Ne zaman tanıştınız? Adın ne? Neden onun evindeydin?" Evet Zeynep biraz fazla meraklı ve soru soran biri olabilir ama Gamze'de Zeynep'te iyi arkadaşlar. En azından başkaları gibi beni sırtımdan vurmuyorlar. "Zeynep biliyor musun çok uzun hikaye unutturma başka zamana anlatırım. Ama kısaca otobüste tanıştık. Adı Kerem benden 1 yaş büyük diyebiliriz. Diğer sorulan çok uzun olduğu için başka zamana." Dedim. Başını salladı. "E hadi sınıfa çıkalım o zaman ne diye burada dikiliyoruz zaten 5 dakika var zilin çalmasına." Dedi. Sınıfa çıktık. Ders başladı.
☁️
Şükürler olsun bugünkü dersler bitti. Sınıftan çıktım koridor kısmında Kerem'e baktım ama burada yoktu. Numarasını istemeyi unuttuğuma inanamıyorum. Şimdi nasıl bulucam. Tam bahçeye inecektim ki merdivenlerden çıkarken Kerem'i gördüm. Göz göze geldik gülümsedi. Lanet olsun bu çocuk çok iyi gülüyor. Sakin olsun aşık değilim.(Gerçek). "Bende diyordum ki bu çocuğu nasıl bulucam ama şükürler olsun buldum." Dediğimde şaşırdı ama yalancı bir şaşırma olduğu belliydi. "Bende dedim. Bak sen şu Allah'ın işine." Beni kızdırmaya çalışıyordu ama bu planına kanmıyacağım. "Bırak onu bunu da biz ne unuttuk biliyor musun? Telefon numaralarımızı." Dediğimde bu sefer gerçekten şaşırdı. "Doğru lan biz nasıl unuttuk. Neyse söylüyorum yaz 05*********. Yazdın mı?" Dediğinde sinir etme sırasının bende olduğunu düşündüm. "Yok yazmadım bana Allah tarafından vahiy yoluyla gelecek. Tabiki yazdım. Neyse benimki 05*********. Sabret sanada vahiy yoluyla gelecek." Kahkaha atasım geldi ama sadece güldüm. "Hadi hadi boş yapma gidelim." Dedi kolumdan çekiştirerek. "Bugün bize gelsen olur mu? Evde biraz temizlik yapalım." Dediğimde "Temizlik mi? Ben ne anlarım temizlikten Allah aşkına." Dedi. "Nasıl anlamazsın sen kendi evini nasıl temizliyorsan benimkinide öyle."
"İşin aslı şöyleki ben temizlik yapmıyorum bir Ayşe teyze var o geliyor temizliyor. Ama ne yapalım yardım ediyim garibana yardım etmek sevapmış." Dediğinde bana gariban demesi komikti. "Ben gariban değilim sus." Ayrıca bu vesileyle temizlik yapmayı öğrenirsin. Hadi gidiyoruz." Dedim. Binadan çıktık ve arabaya bindik. Bu sefer kapımı açmaya geliyorduki kendim açabileceğimi söyledim. O da başını salladı ve arabaya bindi. "Telefonunu verir misin?" Dediğimde yüzüme şaşkın şekilde baktı. "Sakin ol konum açacağım." Dediğimde derin nefes verdi. Telefondan evin konumunu açtım. Uzun süre yoldan sonra eve geldik.
☁️
Evett kısa kestim çünkü uyuyacağım
çünkü OKUL VAR OKULLL SİLAH ZORU
BİLE OLSA UYUMAK ZORUNDAYIM SİZ DE
ZIBARIN YATIN AAAAA. İyi akşamlar