❝Sevmek: kıskanmak, endişelenmek ya da özlemek değildir. Sevmek sadece acı çekmektir. Ve ben sevgilim. Sevgilim değil, sevdiğim. Sana her baktığımda acı çekiyorum.❞
Kendisine Lanet'in bilekliği tarafından bağlanmış bir kız. Kızın yıllardır aşık oldu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝Dünyada milyarlarca göz vardır belki ama sadece onun gözlerinde bilinmezliğe düşer, sadece onun gözlerinde cehennem ateşini tadabilirsin.❞
ஜ
SEN
TAKİP ETMEK BENİ?
ŞURACIKTAN OY VERİP TAKİP EDEREK BENİ MUTLU ETMEK?
TEŞEKKÜRLER
MUTLU OLDUM
ஜ
2. GÖZLERİNDEKİ ATEŞ
Korna sesleriyle gözlerimi araladığımda bulanık gördüğüm için göz bebeklerimi hareket ettirdim fakat güneşin yaydığı ışınlardan dolayı tekrar gözlerimi kapattım ve yerimde doğrularak göz kapaklarımı ovuşturdum. Belim tutulmuştu resmen. Etrafıma bakındım. Otobüs durağında mı uyumuşum ben! Yok artık.
Gözlerim bu sefer tamamen görmeye başladığında etrafımdaki insanların bana baktığını görünce hızla kucağıma hapsettiğim çantamı elime aldım ve kabanımı kolumun içine koydum. Daha sonra ise sağ bacağımı sol bacağımın üzerine atarak hiçbir şey olmamış gibi davrandım. Bozulmuş saçımı yana attım ve çantamdan aynamı çıkarıp yüzüme baktım. Akşamdan kalma kıyafetler ve makyaj. Nefret ettim kendimden. Neyse ki makyajım o kadar bozulmamıştı. Seçmelerden sonra bir yer bulup makyajımı çıkarmam gerekiyordu.
Saate baktığımda 10:07 olduğunu gördüm. Seçmelere geç kalacaktım! 23 dakikam vardı. Şansıma ki gelen otobüsle yerimden kalktım ve sıraya geçtim.
Sendeki bu şans beni benden alıyor. Hiç sorma Rıfkı ya. Sana da zaman ayıramıyorum artık. Sanrının Felaket olduğunu öğrendikten sonra hiç ayıramayacağım kusura bakma.
Yok yok ben senin en gülünecek anında hep yanında olurum.
Çok teşekkürler Rıfkı. Sen de olmasan ne yapardım bilmiyorum.
Kartımı basıp boş olan koltuğa oturdum. Yaklaşık yarım saat sonra durağa gelmiştim. Otobüsten inip topuklularımın çıkardığı sesler eşliğinde hızlı adımlarla şirkete yürüdüm. 3-4 dakikacık geç kalmamdan bir şey olmazdı herhalde.
Bu sefer rahat bir şekilde gidiyordum. Önceki çalıştığım işlerde de babama yakalanma korkusundan dolayı evden olabildiğince sessiz çıkmaya çalışıyordum çünkü babam sabahları erken saatte rahatsız edilmeyi sevmiyordu.
Bileğimdeki bilekliği kontrol ettim. Hâlâ oradaydı. Sırf bu bilekliği sürekli yanımda taşıyabilmek için kıyafetlerimi genel olarak cepli seçiyor ve alıyordum. Elbise giyeceğim zamanlarda ise bileğime takıyordum ne kadar yaptığım kombinlere takıntılı olan bir insan olsam da.
