Karanlığın cazibesi

5-Gerçekler gün ışığına kavurşursa

Canlarım yeni bölümümüze hoş geldiniz.

Bu bölümün bir kısmı farklı bir karakterimiz tarafından anlatılacak.

Oylamayı ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayınnn

İyi okumalar

Şarkı; River-Bishop briggs

(Brianna anlatıyor)

Yemek odasında Lily ve Kıvırcık marul kafa eksikti. Boş olan sandalyesine bakılırsa adı Matteo Scott'tu. Onların haricinde herkes yemek odasındaydı. Guguklu saat tam 18.00'ı gösterdiğinde herkes yemeğe başladı. Başlangıç olarak un çorbası ve ardından bıldırcın eti ve tatlı olarak krapfen vardı. Krapfen alman mutfağındandı ve ilk defa yiyordum. Adını da zaten kendi aralarında konuşan River ve Dorian'dan duymuştum. Sanırım alışıklardı böyle yemeklere. Ben daha çok akşam yemeğimi yulaf lapası ve vişne likörü ile bitirirdim. Tabii bunlar babam ölmeden sonrasıydı. Babamı kaybetmeden önce ailecek daha varlıklıydık. Sofrada bir tek kuş sütü eksik olurdu ama babam da gidince bir başıma ortada kaldım. Kaç kere akşam karnımı doyurabilmek için hırsızlık ettim sayamam.

Yemek bittikten sonra herkes odalarına dağıldı. Bende odama geçmeden önce revirde Beatrice'in yanına gitmek istedim. Revire doğru giderken aklıma Beatrice'in, kızıl saçlı hizmetçinin beni gördüğü anda ki surat ifadesi geldi. Gülüyordu, sanki hiç bir şey yaşanmamış gibi gülümsüyordu. Aslında hepsi bana bir suikast girişiminde bulunmak içindi. Revire giden yoldan geri döndüm ve odama geri geldim. Muhtemelen yakında müdire beni bunun için yanına çağırırdı. Ya da çoktan çağırması gerekirdi.

Yatağımın üstünde oturdum ve sağ elimi çenemin altına koyarak düşünmeye başladım. Ya benim yapacağım olan katliamdan Beatrice'in de haberi varsa ve bu suikast girişimini beni durdurmak için yaptıysa. Tanıdığım tek Arsena cadısı oydu ama ayin için kan cadısı gerekiyordu. Daha da öncesinde 3 tane toplu katliam yapmam lazımdı, dolunay gecesinde.

Camdan dışarı baktım, gökyüzünde şişkin ay vardı. Demek ki yakında dolunay olacaktı ve bu dolunayı kaçırmamam gerekiyordu.

Lily ve Matteo da ortalarda yoktu. Yoluma çıkan başkaları mı vardı yoksa Rowan'a yaptıklarının aynısını Lily ve Matteo'ya da mı yapacaklardı. Aklıma Rowan'ın dedikleri geldi. Karşısındakini görememişti, bir hayaletti ya da büyüyle kendini görünmez kılan bir cadı. Hayaletleri daha önce gören ve duyan kimse olmamıştı ama cadı olma ihtimali bayağı yüksekti.

Hemen elime bir parşömen kağıdı aldım ve Aaron'a mesaj yazdım.

Kimlerle tanıştın hangi cemiyetten biliyorsan söyle, acil.

Mesajın altına Brianna yazdım ve kağıdı hizmetçi kıza yermek için kapıdan çıktım. Geniş, yeşil halılı koridorda biraz gezindim ve bir tane hizmetçi kadın karşım açıktı. Ona odamın hizmetçisinin nerede olduğunu sordum ve kağıdı ona iletebileceğimi söyledi. Teşekkür edip odama geri geçtim. Koridor dahil her yer çok sessizdi. Kadın gitmeden hemen arkama geri döndüm ve dışarı çıkabilir miyim diye sordum. O da bana gece yarısına kadar dışarıda olabileceğimi söyledi. Odamdan üstüme pelerinimi aldım ve dış kapıdan kendimi dışarı attım.

Aylardan temmuzdu ama akşam ayazı vardı ve rüzgar esiyordu. Pelerinime biraz daha sarıldım. Odamın camının önüne gelen yere kadar yürüdüm. Taş kaldırımlar ve etrafta çok iyi bir bahçıvanın biçtiği çalıların olduğu yürüyüş yolundan yürüdüm. Yakından şelalenin gürültüsü geliyordu, Gece ile buluştuğumuz şelalenin gürültüsü. Biraz daha yürüdüm, şelalenin gürültüsü ile rüzgarın esmesi kendi aralarında çok güzel bir armoni oluşturuyordu, insanı sakinleştiren türden bir sesti bu.