Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
👑👑👑
Kyungsoo tesadüflere inanırdı. Hayat çözülmesi çok zor bir bilmeceler silsilesi olsa da zaman zaman karşımıza ipuçları ve çıkış yolları sunacak kadar cömertti bir taraftan. Ancak son yaşadığı denk gelişleri açıklamak için tesadüfler bile yetersiz kalıyordu. Gittiği her yerde onu görmesi, döndüğü her köşede onu bulması evrenin kozmik bir şakası olmalıydı. Yakışıklı yüzlere karşı en az herkes kadar zaafı vardı, daha fazlası değil. Jongin ondan hem küçüktü hem de fazlasıyla popüler biriydi. Bunu anlaması zor olmamıştı. Ayrıca kıyafetleri, tavırları ve her gün kampüse geldiği arabasından anladığı kadarıyla yukarılardan geliyordu ki Kyungsoo'nun bulaşmayı en sevmediği insan topluluğuydu sosyete.
Uzandığı raftan bir paket pirinç alıp market arabasına koyduktan sonra "Tesadüf değil, algıda seçicilik." diye düzeltti Jongin. "Bir kez tanıştığımız için birbirimizi daha kolay algılıyoruz. Hepsi bu."
"Emin ol bu kadar yakışıklı bir yüzü ilk görüşümde bile anında algılardım." der demez çenesini tutamayışına lanet ederek kızardı. Dobralığı zaman zaman başına bela olurdu ama buna rağmen düzeltememişti bu huyunu.
"Ah, teşekkür ederim. Utandım." dese de Jongin'de utanma emaresi yoktu. "Böyle zamansız bir iltifat beklemiyordum." hoşuna gittiğini gizlemiyordu bile.
"Hadi ama, iltifatlara alışık olduğuna eminim. Sen ve hep birlikte gezdiğin arkadaşın o insanüstü yüzlerinizle insanlığa dair umutlarımızı yeşertiyorsunuz."
Jongin onun bir başka Alfadan bahsetmesinden duyduğu rahatsızlığı belli etmemek için konuyu değiştirme ihtiyacı hissederek "Bu civarda mı yaşıyorsun?" diye sordu. "Burada ilk kez denk geliyoruz."
"Kendimi bildim bileli burada yaşıyorum." aklına gelen şeyle biraz duraksadı ve hemen ekledi. "Son iki yıldır askerde olduğumu saymazsak tabii."
"Neden okula ara verdin? Bitirdikten sonra da gidebilirdin." böyle bir durumda onunla hiç tanışmama, hatta karşılaşmama ihtimali olduğunu bilmek korkunçtu ve Jongin onun okula ara verme kararına minnet duydu. Yine de merak etmişti.
"İyi bir fikir gibi geldi. Doğrusu bu çok yaygın ve herkes bunu tercih ediyor. Gerçi bence en iyisi üniversiteye hiç başlamadan askerliği aradan çıkarmak."
"Anlıyorum."
"Bu arada ne zaman toplanıyoruz? Proje teslim tarihine çok var biliyorum ama en azından ilk toplantımızı yapmalıyız. Grup lideri olarak bize yazacağını düşündüm. Üst dönem olarak çok bilmişlik tasladığımı düşünmenizi istemediğim için sesimi çıkarmadım sadece."
"Proje neredeyse bitti bile."
"Ne? Nasıl olur?"
Jongin onun şaşkınlığını görünce durdu. Görünen o ki bir açıklama bekliyordu. "Ben her şeyi hallettim. Son bir gözden geçirip bölümleri toparlaması kaldı."
