~sürpriz sonlu bir bölüm~
👑👑👑
"Sen ciddisin."
"Evet."
"Niçin daha önce söylemedin?"
"Bunu son ana dek fark edemeyeceğini bilmiyordum. Zaman zaman acaba yanılıyor muyum diye düşündüm ama bir taraftan da hislerimden emindim. Sonra kendi kaderine savaş açmış olabileceğini düşündüm. Biliyorsun ailenin durumu ve travmaların... Galiba gururum da mani oldu söylememe. Kendin fark et istedim. Açıklamaya karar verdiğimde çoktan gitmiştin."
"Tanrım... İnanamıyorum. Hiçbir fikrim yoktu. Bütün yaşadıklarım, sebepsiz iniş çıkışlarım şimdi daha mantıklı geliyor."
Jongin onu kendine çekip dizlerinin üzerine oturttu. Kyungsoo başını Jongin'in göğsüne bıraktı yavaşça. Hem şaşkın hem de tuhaf bir biçimde rahatlamıştı. Anlamlandıramadığı bütün o duyguları mantıklı bir çerçeveye sığdırabilmek iyi geliyordu.
"Kalbimi söküp çıkarıyorlarmış gibi hissettim senden ayrıldığımda. Beynim, bedenim, hücrelerim... Seni unutmayı reddediyordu ve bunun sana âşık olmamla ilgili olduğunu düşünüyordum."
"Ruh eşi fikrinden hoşlanmadığını biliyorum. Ama bence aşktan farklı değil."
"Özür dilerim, seninle alâkalı değil. Sadece, kendi irademle birini gerçekten seçtiğimi hissettirmiyor. Dürtülerim yüzünden değil seni gerçekten tanıdığım ve sevdiğim için seçmiş olmak istiyorum. Anlıyorsun değil mi?"
Jongin bu konu üzerinde hiç bu kadar derin düşünmemişti ve dürüst olması gerekirse arada bir fark olduğunu düşünmüyordu.
"Bir insanı sevip sevmemene sebep olan şey nedir?"
"İyi bir karakteri olması ve tamam biraz da yakışıklı olması."
"Tamam ama bu özelliklere sahip bir sürü kişi arasından özellikle beni sevmene ne sebep olur?"
Kyungsoo biraz düşündü. Jongin'in nereye varmak istediğini anlamıyordu. "Ruh eşim olman?" soru vurgusuyla söylediğinde, Alfa güldü. İç ısıtan sıcak ve fazlasıyla yakışıklı bir gülüştü.
"Hayır, onu unut. Ruh eşimiz olmasa da birilerini sevebiliyoruz. Ruh eşi olmadığımızı farz et."
"Yani, bilemiyorum. İlla bir sebebi olmalı mı?"
"Kararlarımızı etkileyen iç ve dış yüzlerce etmen var Kyungsoo ve bu etmenlerin varlığı kararının sana ait olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Ben böyle düşünüyorum. Ruh eşim olmasaydın da seni severdim ama ruh eşim olduğun için mutlu ve şanslı hissediyorum kendimi."
"Haklısın galiba. Yine de bunu kabul etmem biraz zaman alacak."
Jongin Omegasının belindeki tutuşunu sıkılaştırdı. Onu kolları arasına almayı çılgınca özlemişti ve bu narin anın sonsuza dek sürmesini isteyecek kadar huzurluydu.
"Benimle birlikte olmanın zorluklarının farkındayım hyung. Bencilce bile olsa bu zorlukları benimle birlikte aşmanı istiyorum. Çevremdeki kötü insanların kendi hırsları yüzünden sana yaşatacağı sıkıntılar için şimdiden özür dilerim. Ama ne olursa olsun senden vazgeçmek istemiyorum. Ne olursa olsun."
"Özür dilerim." başını kaldırıp Alfanın üzgün dudaklarına kelebek kanadı gibi nazik bir öpücük bıraktı. "Bütün kalbimle."
"Geceye odamda devam etmek ister misin?"
