The exiled queen

Who are you?

Κοιτάζω το πορτρέτο της.

Το πορτρέτο της βασίλισσας Αλίσια...

Της νεκρής βασίλισσας...

Την αποκεφαλισμενης βασίλισσας μου...

Εγώ το έκανα...

Εγώ την αποκεφάλισα...

Και τώρα το πληρώνω...

Πληρώνω την αμαρτία μου...

Ήταν αθώα... Ήταν αθώα μου και εγώ δεν την προσταυευσα...

Το ήξερα τότε...

Αλλά το έκανα έτσι και αλλιώς και τώρα το πληρώνω...

Δεν είχε σημασία τι είχαμε συμφωνήσει...

Δεν έπρεπε να την σκοτώσω...

Δεν έπρεπε να αμαυρώσω την μνήμη της...

"Αλίσια σώσε την... Σε ικετεύω... Δεν είναι μόνο δική μου κόρη... Είναι και δική σου... Σώσε την." Προσεύχομαι στην νεκρή μου γυναίκα προσπαθώντας να μην λυγίσω.

"Μην την πάρεις μακριά μου... Ξέρω ότι... Δεν της φέρομαι όπως πρέπει... Όμως δεν... Δεν θέλω... Δεν θέλω να την πάρεις μακριά μου." Την παρακαλώ και τότε ακουω βήματα από πίσω μου.

"Βασιλιά Τζόζεφ?" Ακουω τον... Γιο της γυναίκας μου, της Αμπέρ, και αμέσως σηκώνομαι από το πάτωμα και γυρνάω και τον κοιτάζω.

"Νεθάνιελ..." Λέω το όνομα του καθώς γυρνάω και τον κοιτάζω.

"Είστε καλά?" Με ρωτάει καθώς με πλησιάζει και καθαρίζω τον λαιμό μου.

"Ναι ναι... Είμαι καλά μην ανησυχείς." Λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ και εκείνος φαίνεται κάπως στεναχωρημένος.

"Έμαθα ότι η κατάσταση της... Λαίδη Γκρέις έχει χειροτερεύσει. Λυπάμαι πολύ." Μου λέει και γνέφω θλιμμένος.

"Δεν έπρεπε να είχα δώσει την άδεια να πάει στην μάχη. Είναι μικρή... Και..." Ίδια η μητέρα της...

"Και καλόψυχη. Έπεσε πάνω στο σπαθί του εχθρου για να σώσει τον ξάδελφο της." Μου λέει και σφίγγω τις γροθιές μου.

"Δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Δεν είχε κανένα λόγο." Λέω αυστηρά και εκείνος φαίνεται να παραξενεύεται.

"Είχε λόγο. Να σώσει κάποιον για τον οποίο νοιάζεται." Απαντάει και νιώθω την καρδιά μου να πονάει.

"Μεγαλειοτατε." Ακουω τον αγγελιοφόρο να με καλεί και γυρνάω και τον κοιτάζω με αγωνία.

"Η... Λαίδη Γκρέις δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται σε καμία θεραπεία. Ο γιατρός λέει... Αμα θέλετε... Να έρθετε να... Την αποχαιρετήσετε." Μου λέει και γνέφω αρνητικά.