Joseph POV
Πολλά πολλά χρόνια πριν
"Ναι... Και τώρα τι κάνουμε?" Με ρωτάει η Αλίσια ενώ έχουμε ξαπλώσει αμήχανοι στο κρεβάτι.
"Εμ... Δεν ξέρω." Απαντάω αν και οι συμβουλοι μου εχουν πει τι πρέπει να κάνω. Μάλιστα μου έφεραν και τρεις γυναίκες για να δω πως είναι.
Όμως... Αυτές οι γυναίκες... Δεν ήταν όπως η Αλίσια.
Η μάλλον η Αλίσια δεν είναι σαν αυτές.
Εκείνες... Ήταν... Ενήλικες. Μεγάλες...
Η Αλίσια είναι σαν εμένα δεκατεσσάρων.
Την παρατηρώ. Φοράει ακόμα το νυφικό της.
Οι γυναίκες δεν φορουσαν ρουχα.
Επίσης η Αλίσια φαίνεται... Πολύ πολύ διαφορετική.
"Εμ... Τι νέα?" Την ρωτάω τελικά.
"Εμ... Τίποτα. Παντρευτήκαμε σήμερα... Αυτά." Απαντάει και εγώ γνέφω.
"Και εσυ? Τι νέα?" Με ρωτάει με την σειρά της.
"Όπως τα ξέρεις." Απαντάω και κοιτάζει το πάτωμα αμήχανα.
Ναι...
"Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα?" Την ρωτάω μπας και ανοίξω συζήτηση μαζί της.
"Το κόκκινο. Εσένα?" Λέει και γνέφω αδιάφορα.
"Κανένα. Όλα... Είναι απλά... Χρώματα." Της λέω και εκείνη γελάει κάπως αμήχανα.
"Ναι αλλά δεν μοιάζουν όλα μεταξυ τους." Μου απαντάει εκείνη.
"Ναι το ξέρω αλλά δεν έχω σημασία. Ας πουμε το νυφικό σου είναι μπλε. Θα μπορουσε να είναι κόκκινο. Δεν θα είχε διαφορά. Θα ήταν ακόμα ένα νυφικό." Την εξηγώ και τότε σηκώνει το βλέμμα της και με κοιτάζει κάνοντας με να εκπλαγώ λιγάκι.
Σήμερα... Την γνώρισα... Στην... Στη εκκλησία...
Δεν... Δεν την ήξερα...
Είχα... Είχα δει πορτρέτα της... Αλλά... Δεν την είχα ξανά δει... Από κοντά.
Είναι... Όμορφη.
Πολυ όμορφη.
Και έχει πολύ όμορφα... Μάτια...
Είναι μπλε.
Μεγάλα.
Και... Με... Με κανουν να νιώθω... Περίεργα.
"Τώρα που είναι μπλε το νυφικό είναι πιο όμορφο." Μου λέει και δεν ξέρω τι να απαντήσω.
Έχει κόκκινα χείλη.
Και λευκή επιδερμίδα.
Τα μαγουλα της είναι ροζ.
YOU ARE READING
The exiled queen
Fantasy"Με εξόρισες, δολοφόνησες την μητέρα μου και μου έκλεψες τους τίτλους μου... Όμως όπως θα λένε όλα τα basic τραγούδια στο μέλλον, what doesn't kill you makes you stronger."
