The exiled queen

She is falling in love...

Grace POV

"Ουαου. Είστε πανέμορφη..." Μου λέει η Ολίβια μόλις σηκωθώ από την πολυθρόνα μου και χαμογελάω.

"Ευχαριστώ πολύ." Της απαντάω ενώ κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη.

Εχω φορέσει ένα μπλε φόρεμα με χρυσές λεπτομέρειες και με ανοιχτούς ώμους. Φοράω μια όμορφη τιάρα με διαμάντια, διαμαντένια σκουλαρίκια και το αγαπημένο περιδέραιο της μητέρας μου.

Εχω βάλει κοκκιναδι στα μαγουλα και στα χείλη μου για να είμαι όσο πιο όμορφη γίνεται...

Από πάνω βάζω μια κάπα και μπλε γάντια λόγω του κρύου... Σήμερα χιονίζει περισσότερο από όλες τις προηγούμενες μέρες και κάνει παγωνιά.

Βγαίνουμε με την Ολίβια και την Κάρολ μόνο στον κήπο όμως κρυφά... Μην μας δει κανείς...

Έχω βέβαια δώσει μερικές λίρες σε κάποιους φρουρούς που σίγουρα θα μας έβλεπαν για να μην πουν τίποτα σε κανέναν σε περίπτωση που γίνει αντιληπτή η απουσία μου.

Στο κάτω κάτω δεν κάνω κάτι κακό...

Απλά θα συναντήσω... Έναν... Άγνωστο άνδρα που έρχεται και με παρακολουθεί...

Ναι.

Νιώθω ότι σε μερικους αιώνες αυτό θα είναι problematic αλλά όχι σε αυτόν.

"Μεγαλειοτατη κάνει παγωνιά. Θα αρρωστήσετε. Είστε σίγουρη ότι θέλετε να βγείτε έξω με αυτόν τον καιρό?" Με ρωτάει η Κάρολαιν μόλις βγουμε έξω στον κήπο.

"Σιγά. Δεν με ενοχλεί το κρυο. Ίσα ίσα. Μου αρέσει και όλας." Της απαντάω και χαμογελάω βλέποντας το χιόνι.

Το λατρεύω...

"Σου πάνε τα μπλε." Ακούω ξαφνικά την φωνή του αγνώστου από πίσω μου και αμέσως γυρνάω και τον κοιτάζω προσπαθώντας να κρύψω το χαμόγελο μου.

"Πριγκίπισσα του χιονιού..." Λέει και κάνει μια υπόκλιση μπροστά μου.

"Συγνώμη... Εσείς είστε..." Πάει να πει η Κάρολαιν όμως ο άγνωστος την διακόπτει και την πλησιάζει με ένα γοητευτικό χαμόγελο στο πρόσωπο του.

"Ποιητής, συγγραφέας και μουσικός στο επάγγελμα. Είδα την πανέμορφη βασίλισσα και έγινε η μούσα μου..." Λέει και στην συνέχεια στρέφει το βλέμμα του προς τα εμένα.

"Είσαι έτοιμη για μια μικρή περιπέτεια?" Με ρωτάει και κολλάω λιγάκι κοιτάζοντας τον.

Είναι υπερβολικά πολύ όμορφος...

"Δε... Δεν μου επιτρέπεται να βγω εξω από το κάστρο. Ουτε να... Να... Δέχομαι επισκέψεις. Εσυ πως μπήκες μέσα?" Ρωτάω προσπαθώντας να κρατήσω τα λογικά του.