The exiled queen

Evil Queen and Snow White

Grace POV

"Όχι έτσι Καραλάιν. Θέλω να φαίνεται το πρόσωπο μου." Την μαλώνω και εκείνη φαίνεται να παραξενεύεται.

"Πως και έτσι μεγαλειοτατη? Έχει έρθει άδεια να βγείτε από το παλάτι?" Με ρωτάει και καθαρίζω τον λαιμό μου.

"Όχι όμως... Εμ... Θέλω... Θέλω να είμαι όμορφη σήμερα." Απαντάω και βλέπω την Ολίβια και την Ρόρι, τις μικρότερες κυρίες επί των τιμών μου να γελάνε πονηρά.

"Να λείπουν τα γέλια!" Τις μαλώνω και αμέσως σταματάνε να γελάνε και κοιτάζουν σοβαρά. Όσο μπορούν.

"Να μου κάνεις μια όμορφη πλεξούδα όμως να αφήσεις δυο μπροστινά τουφακια. Και να στολίσεις την κοτσίδα μου με το χρυσό κόσμημα." Λέω και εκείνη αμέσως με υπακουει.

Τα δυο κορίτσια μου φέρνουν τα μπλε φόρεμα που είχα ζητήσει ενώ η Ρόρι βάζει κόκκινο στα χείλη και τα μάγουλα μου κάνοντας με να νιώσω όμορφη.

Και έτσι θέλω να νιώθω και αν φαίνομαι σήμερα.

Είπε ότι θα περάσει.

Είπε ότι θα περάσει ξανά και θα με δει.

Δεν έχω ιδέα ποιος είναι...

Όμως είναι πολύ όμορφος...

Ο πιο όμορφος άνδρας που έχω δει ποτέ στην ζωή μου...

Στα σχέδια μου... Δεν είναι να παντρευτώ συντομα...

Όμως... Ο άγνωστος άνδρας... Με έχει γοητεύσει υπερβολικά πολύ...

Και... Ίσως να μην μπορώ να τον παντρευτώ αλλά έστω και με αυτόν τον τρόπο να μπορουμε να κάνουμε παρέα.

"Μεγαλειοτατη! Μεγαλειοτατη!" Φωνάζει ξαφνικά η Έστερ, μια ακόμα από τις κυρίες μου καθώς τρέχει βιαστικά μέσα στην καμαρη μου και γυρνάω και την κοιτάζω.

"Έστερ τι συνέβη?" Την ρωτάω και εκείνη φαίνεται αναστατωμένη.

"Είναι εδώ. Είναι εδώ η καταραμένη." Λέει και αηδιάζω.

"Και? Τι θέλει? Να με δει?" Την ρωτάω και εκείνη γνέφει.

"Πες της ότι δεν νιώθω καλά. Πες της ότι είμαι άρρωστη." Διατάζω και εκείνη γνέφει.

"Πολυ καλοντυμένη είσαι για κάποια άρρωστη." Ακουγεται ξαφνικά η αποκρουστική φωνή της καταραμένης και την βλέπω να μπαίνει με το έτσι θέλω μέσα στην καμαρη μου και νευριάζω.

"Τι θέλεις εσυ εδώ?" Φωνάζω καθώς σηκώνομαι από την καρέκλα μπροστά από τον καθρέφτη μου.