The exiled queen

Like sister like brother

Joseph POV
Πολλά χρόνια πριν

"Θεέ μου είσαι τόσο ενοχλητική!" Φωνάζω στην Αλίσια και εκείνη με κοιτάζει με υφος.

"Μπα? Λες εσυ κάποιον ενοχλητικό? Βασιλιά της βλακείας?" Με ρωτάει και εκπλήσσομαι.

Εμένα είπε έτσι?

"Πρόσεχε πως μου μιλάς! Δεν έχει σημασία που με ελέγχει αυτή την στιγμή η αντιβασιλεία επειδή είμαι δεκαπέντε! Σε λίγα χρόνια θα κάνω εγώ κουμάντο και θα τα θυμάμαι όλα αυτά!" Φωνάζω και εκείνη με κοιτάζει δυναμικά.

"Μπα? Και τι θα κάνεις? Θα με εκτελέσεις?" Με ρωτάει και νευριάζω.

Καλά χαζή είναι?

"Σταμάτα να λες βλακείες! Σιγά μην σε κρεμάσω και ανάποδα! Και σταμάτα να πηγαίνεις κόντρα στους άρχοντες! Μα καλά βασίλισσα είσαι συζυγος βασιλιά και δεκαπέντε χρονών! Σταμάτα να το παίζεις έξυπνη και να πηγαίνεις κόντρα σε όλους και σε όλα!" Την μαλώνω και εκείνη με πλησιάζει κοιτάζοντας με στα μάτια κάνοντας με να αγχωθώ.

Το μισώ που κάθε φορά που με κοιτάζει έτσι αγχώνομαι...

Έχει όμως καταπληκτικά μάτια...

"Δεν είμαι χαζή ούτε άβουλη. Μεγαλειοτατε." Λέει ειρωνεύοντας με και σφίγγω τις γροθιές μου.

"Θα λέω την γνώμη όποτε θέλω και όπου θέλω. Είμαι πολύ πιο έξυπνη και πολύ πιο μορφωμένη από το μισό βασιλικό Συμβούλιο, από τους αντιβασιλείς και από εσένα." Μου λέει και πάω να απαντήσω όμως ακούω μια φωνή να με με σταματάει.

"Πο πο μια γλώσσα..." Ακουγεται η Αμπέρ να λέει και γυρνάω και την βλέπω να με πλησιάζει.

"Μεγαλειοτατοι." Λέει καθώς υποκλίνεται μπροστά μας και βλέπω την Αλίσια να ενοχλείται μόνο και που την βλέπει.

"Λαίδη Αμπέρ. Πως και από εδώ?" Ρωτάει όσο πιο ευγενικά μπορεί αλλά δεν της βγάνει και πολύ.

"Ήρθα να δω τον βασιλιά μας." Απαντάει και απορώ.

"Εμένα?" Την ρωτάω μπερδεμένος και εκείνη με κοιτάζει χαμογελώντας αθώα.

"Φυσικά. Εμείς είμαστε παιδικοί φίλοι. Μαζί μεγαλώσαμε. Δεν μπορώ να δω τον παιδικό μου φίλο?" Με ρωτάει.

"Ναι δεν μπορείς. Είστε και οι δυο παντρεμένοι και εσυ έχεις και δυο χρονών παιδί." Απαντάει η Αλίσια επιθετικά και χαμογελάω.

Ζηλεύει?

Ζηλευει...

Χιχιχιχι η κακομαθημένη Αγγλίδα ζηλευει την Αμπέρ?