11o

26 3 0
                                    

Ο δυνατός ήχος στην πόρτα ανάγκασε τον Αλεξάντερ να ανοίξει τρομαγμένος τα μάτια του. Με το βλέμμα του έψαξε να βρει την Έρικα, ώστε να βεβαιωθεί ότι δεν έπαθε κάτι και μόλις την αντίκρισε να κοιμάται ήρεμη δίπλα του άφησε μια ανάσα ανακούφισης να φύγει από τα χείλη του. Ο ίδιος ήχος ακούστηκε άλλη μια φορά και αφού συνειδητοποίησε πως κάποιος τους επισκέφθηκε ξεφύσησε. Απομάκρυνε το σώμα της γυναίκας του από πάνω του όσο πιο απαλά μπορούσε και προχώρησε προς την πόρτα.

Μόλις την άνοιξε, πέτυχε τον Νίκολας να είναι έτοιμος να τη χτυπήσει για Τρίτη φορά και τον κοίταξε ενοχλημένος. Ο φίλος του, τού χάρισε ένα αθώο χαμόγελο και προσπάθησε να ρίξει μια ματιά μέσα να δει που είναι η Έρικα.

"Γιατί ήρθες;" Αναρωτήθηκε ο Αλεξάντερ μπαίνοντας μπροστά του και εμποδίζοντας τον

"Καλημέρα και σε εσένα"

"Καλημέρα, τι θέλεις;"

"Φίλε, είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς. Πρέπει να ετοιμαστούμε" του απάντησε με μια δόση χαράς κάνοντας ένα βήμα για να μπει στο σπίτι, το χέρι όμως του Αλεξάντερ τον σταμάτησε

"Θα με αφήσεις να μπω ή θα γίνω παγάκι;"

"Κοιμάται η Έρικα"

"Εντάξει. Θα κάνω ησυχία" αφού τον προσπέρασε προχώρησε αμέσως προς την κουζίνα και εφόσον ήξερε που βρίσκεται το κάθε τι, πήρε μια κούπα για να βάλει καφέ να πιει. Ο Αλεξάντερ αφού ξεφύσησε έκλεισε την πόρτα και το βλέμμα του έπεσε στη γυναίκα του η οποία κοιμόταν ανενόχλητη. Περπάτησε προς το τζάκι και αφού έσκυψε για να ανάψει τα προσανάμματα ένιωσε ένα άγγιγμα στον ώμο του κάνοντας τον να τρομάξει και να τον ακουμπήσει λίγο η φωτιά του αναπτήρα

"Άου..."

"Καλημέρα αγάπη μου" τα χέρια της Έρικα τυλίχτηκαν γύρω από το λαιμό του και σκύβοντας στο ύψος του τον φίλησε στο μάγουλο

"Καλημέρα μικρή" με ένα μικρό χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο του πέρασε τα χέρια του γύρω από τη μέση της και αφού την έφερε κοντά του τοποθέτησε τα χείλη του στα δικά της

"Διακόπτω κάτι;" ακούστηκε η φωνή του Νίκολας από την άλλη μεριά του σαλονιού τραβώντας τους την προσοχή, είχε γείρει στον τοίχο κρατώντας την κούπα με τον καφέ στα χέρια του, ενώ ένα χαμόγελο στόλιζε τα χείλη του

"Όχι"

"Καλημέρα Νικόλας" τον χαιρέτησε η Έρικα

"Καλημέρα... Μικρή" στο άκουσμα της προσφώνησης του προς την Έρικα, ο Αλεξάντερ σταμάτησε τις κινήσεις του για λίγα δευτερόλεπτα, μέχρι να πάρει μια βαθιά ανάσα και άναψε επιτέλους τα προσανάμματα

Κάνε Μια ΕυχήDonde viven las historias. Descúbrelo ahora