This is a Game|Hyunlix|Daddyking

2☆

O karlı günün ardından 2 ay kadar geçmişti. O adamı aslında unutmuştum ama bazen geceleri ağlarken aklıma geliyordu ve yine korkmamı sağlıyordu. Evet korkuyordum çünkü o adamı tekrar görmek istemiyordum ve görürsem diye korkuyordum. Neyse ki korktuğum gibi olmamıştı, bir daha karşılaşmamıştım

Bugün yataktan kalktığımda bir etrafıma bakındım ama evde çıt ses yoktu demek ki annem ve babam beni evde tek bıraktılar. Bugün okula gitmeli miyim ki acaba diye içimden geçirirken bir anneme sormam gerektiğini hatırladım tek başıma hareket edemezdim sonuçta yoksa yine ortalığı yangın yeri yaparlardı

- Alo anne

- Ne var Felix niye arıyorsun bu saatte beni!

- Anne okul saati ya o yüz-

- Gerçekten senden bıktım neyseki kurtulucaz senden okula gidiyorsan git ama bu son günlerin ona göre!

- Nasıl son günlerim anne ne diyorsun, ne yapacaksınız, yetmedi öldürün beni

- Kapa çeneni! Git o okuluna  eve de tam saatinde gel, akşama sana bir elbise vericem onu giyiniceksin misafirimiz var

- Anne kim geliyor ya neden akşama hazır olmam gerekiyor?

- Uzatma Felix

Arama sonlandırıldı...

Ne yani ben evimize biri gelicek ve elbise giyinerek karşılayacağım bu ne demek ya ben hayatımda hiç elbise giyinmedim ki neyse okula gitmem gerekiyordu yemek almama gerek yoktu zaten alamazdım, akşamda yiyemem cezam vardı o zaman kıyafetlerimi giyinip evden çıkabilirim

<><><>

Evden çıkıp okula geldiğimde, okula adımımı attığım gibi salak arkadaşım Jisungun gelip üstüme çullanması bir olmuştu neyse ki Seungmin vardı ve beni bu sülükten kurtardı

"Ya Jisung bıraksana çocuğu!"

"Seungmin haklı galiba Jisung pestilim çıktı!"

"Amma abarttınız he al indik"

"Neyse nerelerdesin ya neredeyse 3 haftadır yoksun okula gelmiyorsun"

"Hakikaten ya sen niye gelmiyon"

Haklılardı neredeyse 3 haftadır okula gidemiyordum. Bunun tek sebebi tabikide ailemdi. Bana vurup derin yaralar bırakmasalar kendimi daha hızlı toplayıp okula gelebilirdim, ama onlar benim okumamı umursamayıp bana vuruyorlardı. Ama elbette gerçeği söylemeyecektim değil mi?

"Off hiç sormayın valla baya hasta oldum gelemedim"

"İnanmalı mıyız?"

"Evet?"

Sınıfa girdiğimde herkes bana sanki yeni okula kaydolmuşum gibi bakıyordu ama dert etmedim. Tabii ki zorbalarım vardı onlardanda dayak yerdim bu durum da ailemin işine gelirdi ve bunları yine herkes biliyordu. Açıkçası ondanda olabilirdi bu bakışlar

Sadece 2 dakikalığına tuvalete gitmek için sınıftan çıktığımda bu zorbalar beni yine buldu ve üstüme hepsi birden gelmeye başladı bende bir kız gibi olduğum için bir ittirmesiyle anında yerdeydim aslında dövmelerine gerek bile yoktu

"Niye gelmedin 3 haftadır korktun mu bizden? Ahaha yoksa ailen için mi gerçekten acınası bir durumdasın"

Demesiyle zaten bana vurmuştu. Ordan bir tane öğrenci bile gelipte bana yardım etmedi niye böyleleri var ama orda mecburen kendime vurmalarına izin verdim ve konuşmadım. Dövme işleri bittiklerinde defolup gittiler ama arkalarında bir beni bıraktılar. Ayağa zar zor da olsa kalktım ve yine utanarak sınıfa yol aldım

Tabi yine haklı olarak Jisung ve Seungmin beni sorguya çekmişlerdi

"Felix yüzüne ne oldu senin!?"

"İyiyim ben birşeyim yok eve gidip dinlensem daha iyi olucağım"

"Felix niye sürekli gerçeklerden kaçıyorsun ne olduğunu niye söylemiyorsun belli biri sana vurmuş işte"

"Önemli değil çünkü Seungmin önemli olsaydı anlatırdım ama bakın size ne diyeceğim bizim eve bugün misafir geliyormuş ve annem benden elbise giymemi istedi sizce ne olabilir?"

"Valla seni birine veriyorlar bence"

"Saçmalama yapmazlar öyle şey"

Aslında annem en son telefonda 'senden kurtuluyoruz diyordu' olabilirdi de. Ama ben buna inanmak istemiyordum sonuçta ben onların çocuğuyum öyle birşey olamazdı

"Bide ben hiç elbise giymedim ki rahat edemem ben onlarla"

"Off Felix çok yakışır he sana"

"Çocukta sana bunu diyordu ya zaten Jisung, neyse sen kendini üzme birşey yoktur eminim ki"

"Tamam o zaman ben gidiyorum hemde hazırlık falan yaparım"

"Peki o halde görüşürüz kendine dikkat et"

******

Evin yolunda yine biraz sorgulamıştım acaba Jisung haklı olabilir miydi ki? Benim ne düşündüğümü umursamayıp gerçekten birine verirler miydi? Umarım böyle birşey olmaz derken, bu düşüncelerimle eve varmıştım. Odama çıktığımda, annemin de dediği gibi yatağımın üstüne bir elbise duruyordu, aslında elbise çok güzeldi ama ben bunu nasıl giyebilirdim hayatımda hiç elbise giyinmemiştim...

Uzatmadan mecburen o elbiseyi giydim ve makyaj yapmak istedim madem elbise giyiyorum bugün özel birgün olmalı değil mi? Ayriyeten yüzümdeki kırgınlık birazda olsun geçerdi

Yüzüme kapatacıyı resmen boca etmiştim önüne gelen herkes dövdüğü için morarıklar vardı aslında çillerimi de severdim ama çillerimi kimse sevmediğinden hemde morarıklarım olduğundan kapanmış oldu

Biraz bekledikten sonra kapı çaldı, açmak için kapıya gittim, kapıyı açtım ve açmamla beraber karşıma annem ile babam çıktı. Bana bir bakış attıktan sonra salondaki koltukta yerlerini almışlardı

"Niye makyaj yaptın sen! Makyaj senin neyine!"

"Madem elbise giydim özel birgündür diye yaptım anne üzgünüm"

"Neyse ne Felix bana bak misafirimiz çok değerli biri bu yüzden konuşma ve yanlışın olmasın, gözyaşına bakmam anında öldürürüm seni"

"Tamam baba ama bu kişi kim, neden böyle giyindim?"

"Kes sesini Felix baban sana konuşma dedi, misafirimiz gelicek birazdan"

Demesiyle birlikte kapı çaldı kapıyı işaret ederek bana baktıklarında kapıya gittim kapıyı açtım ve o yaklaşık 2 ay önce karlı günde karşılaştığım ve bir daha karşılaşmak istemediğim için Tanrıya dua ettiğim adamla birlikte bakışmam bir olmuştu

                             ~~~~~~

Cidden sinirlerim bozuk yaa