HOPELESS

Chapter 7- How are you guys?

Matapos kong sabihin kay Kath yun, lumabas na ako at pumunta sa kusina. Bwisit sya, He don't know James. I know him more than she knows him. Magkababata kami, he's my bestfriend noon pa. Bago pa nya makilala no. Pumunta ako ng kitchen para kumain, I grab a orange juice saka bread. Yun lang nakita ko sa kitchen. Kain lang ako ng kain hanggang pumunta si Mommy dun at nakita akong lantak ng lantak nung tinapay na nasa harap ko.

"Gutom ka ba hija?" Mom asked.

I just noded to her.

"You looked angry. Do you have a problem? Baka mabilaukan ka na dyan kakakain nyang tinapay ha." Natatawa si mommy.

Nagawa pa nila akong tawanan.

"No I don't have naman po. Gutom lang po talaga ako."

"Are you sure? Drink some juice oh mamaya di ka na makahinga nyan." Iniabot ni mommy yung baso ng juice ko sakin. Nakakaloko naman si mommy eh.

"Thanks mom." Kinuha ko yung juice saka ito ininom ng diretso. Nag tumbs up si mommy. Ginaya ko naman sya.

"Woah, I'm better na po."

"Good. Now enjoy the beach go outside." Mom told me.

Ginawa ko naman ito pero bago pa man ako makalabas kailangan kong kunin yung phone at dslr ko sa taas. So pumunta ako sa taas, buti naman at wala na yung ipokrita kong pinsan. Dali dali akong bumaba at lumabas ng bahay. Kahit na napaka init sa labas, lumabas pa rin ako para sa view nung beach. I took pictures from my dslr camera. Nakita ko naman sila Kath at James na naglalakad sa gilid ng dagat. Nakaakbay si James kay Kath habang si Kath naman nakayakap sa waist ni James. How sweet no? Di naman sila bagay eh. Mas bagay kami, di ko nalang sila inintindi at naglakad lakad din sa may gilid ng beach. Sa bawat capture ko sa camera ko I saw a familiar face.

Matangkad ito, medjo malaki ang katawan at pinagkakaguluhan ng tao.

Andre?!

Siya ba yun? Ibinaba ko ang dslr camera ko at tinignan maigi yung lalaking nakita ko mula sa camera. Si Andre nga! Bat nandito na sya?! Bat di nya kami ininform? Lumapit ako sakanya.

"Andre?" I asked habang nakikipag usap ito sa mga babaeng nasa paligid nya.

"Yes?" Lingon nya sakin. Nabigla sya, lumaki yung mga mata nya.

"Nadz?!" Gulat nyang banggit sa name ko.

"Yes, its me Nadine!" I muttered.

After 2 years. Nagkita rin kami nitong mokong na to.

"How long you've been here? Why you didn't told us?" Dami kong tanong no?

"Wait lang ha, dumudugo na ilong ko. Pwede bang isa-isa lang? English eh" Pabiro nyang sabi.

"Silly. Wow, pure tagalog pa rin language ah." Natatawa kong sabi.

"Porket ba galing akong San Francisco makakalimutan ko ng magtagalog? Hilong hilo na nga ako dun eh. Ini-english mo nanaman ako dito."

"Sorry okay? Pero bakit nga?"

"Buti naman nagtagalog ka na. Daig mo pa akong mag-english eh."

"Ano nga kasi."

"Kasi nga, I plan to surprise you guys." He told me.

"Tapos?"

"Mukhang nasira mo eh. Wala na sira na."

"Pano ba naman kita hindi lalapitan eh namiss kita, silly guy" niyakap ko sya.

"Aw, I miss you too Nadz baby" niyakap nya rin ako saka ginulo buhok ko.