𝐠𝐢𝐫𝐢𝐟𝐭||𝐄𝐛𝐆𝐚𝐬

Giriş

•Başladık bir hikayeye daha.iyi okumalarr.Vote vermeyi unutmayınız efenim🤍

-
-
-
-
-
-
-

Bu yıl,bu yaz hayatımın en güzel dönemiydi ama her güzel şeyin bir sonu vardı.

Hiç bir şey sonsuza kadar sürmezdi.Ölüyormuşum gibi konuşuyorum belkide ama zordu benim için.

Hayatıma giren bu kadar güzel insanı yarıda bırakıp gidiyordum.

Dönecektim elbet ama bu 8ay bana 8yıl gibi geliyordu.

Evet çine gidiyordum.Daha önce tianjin bohai'de oynamıştım yine aynı takıma gidecektim.Karar ani gelişmişti.

Beni sözün gerçek anlamında evladı gibi sahiplenen FenerBahçe Opeti yani yuvamı bırakıyordum.

Zordu herkes için zordur ama kendim için iyisi buydu.Pişman olur muyum?Hiçbir fikrim yok bu konuda.

Ebrar:Mile

Ebrarın seslenmesiyle oturduğum yerden kalkmadan başımı kaldırarak ona baktım.

Ebrar:Sen neden buradasın?

Gelde şimdi cevap ver şey bir kaç aylığına sizden ayrıldığım için ağlayacaktımda falan mı saçmalama Melissa.

Mile:Hiç hava almaya çıktım

Ebrar:Gel Eda abla çağıyıyor son kez vedalaşıcaz

Başımla onaylayıp Ebrarı yolladım.Derin bir nefes alıp yanlarına gitmek için ayaklandım.

Herkes içeride gülüp eğleniyordu bende öyle gözükmeye çalışıyordum tabi ama üzüntümü de saklamak için bahçeye çıkmıştım ve geri döndüm içeriye.

Giden sadece ben değildim aslında herkes dağılıyordu ama çoğu kişi aynı takımlardaydı.Yurtdışına gidenler ise ben,Ebrar ve Deryaydı.

Açıkcası Derya ve Ebrar mutlu gözüküyordu.

Eda:Kızlar geç oldu özellikle Mile senin için yarın yola çıkıyorsun

Hatırlatmasanız olur mu canım arkadaşlarım.

Eda:Hadi herkes evlerine yarın zaten Mileyi yolcu ederiz

Gelmelerini istiyordum ama ağlamaktan korkuyordum asla duygularımı dışa vuran biri değildim ama şuan kafam çok karmaşıktı.

Herkesle sarıldıktan sonra çıktım Eda ablanın evinden.

Herkesten önce çıkmıştım ama ayaklarım sanki geriye gidiyordu.

Yerimde duraksadım ve arkamı döndüm herkes çıkıyordu.

Tekrar önüme dönüp hızlı adımlarla arabama doğru geldim.

Tam kapıyı açıcakken omuzumda hiss ettiğim elle irkilerek arkamı döndüm.

Ebrarı görünce rahatlama gelmişti çünki korkmuştum.

Ebrar:Sen iyi misin?

Fark etmiş miydi?Belkide iyi bir oyuncu değildim.

Ebrar:İyi bir oyuncusun kekocum ama bende seni çok iyi tanıyorum

Ellerimi yukarı kaldırarak konuştum.

Mile:Tamam pes ediyorum

Ebrar:Sana geliyorum uygunsan?

Bana mı geliyor!Ben neden heycanlandım ki şuan sanki daha önce hiç gelmedi.

Aslında Geldi de hiç bende kalmadı.

Mile:Tamam olur

Ebrar arabayı dönerek yan koltuğa oturmuştu bile bense hala bir elim kapıda onun bıraktığı boşluğu izliyordum.

Ebrar:Gelmeyi düşünüyor musun?Yoksa burda mı uyutacaksın beni

Dediği şeyle beni güldürmeyi başarmıştı zaten bunu yapa bilen nadir kişilerdendi.

Kendi koltuğuma geçip anahtarı takarken Ebrar tekrar konuştu.

Ebrar:Gülüşünü özleyeceğim

Mile:Ben şimdiden özlüyorum herkesi

Herkesi ne salak mısın kızım seni,gülüşünü özleyeceğim diyor sen herkesi diyorsun.

Kendimi daha fazla rezil etmeden sustum ve evime doğru sürmeye başladım.

Sokakları aydınlatan loş sokak lambaları hoşuma gidiyordu onları izlemeyi yola tercih ederdim ama maalesef ki sürücüydüm.

Uzun olmayan yolun ardından sonunda evime gelmiştik.

-
-
-
-
-
-
-

•Kısa oldu biliyorum ama diğer bölümleri uzun tutmaya çalışacağım bu sadece giriş🤍

Kendinize dikkat edin seviliyorsunuz🤍