Silent romance

Schuld gevoel

POV EMMA

Stan komt uit de verhoor kamer. "Wat is dat hier allemaal?" Vraagt hij. "Vince..." zeg ik, "ik wilde weten wat er gaande was, waarom dit allemaal gebeurt. Maar hij zegt niets, vertrouwd hij mij wel?" Ik zou elk moment in tranen kunnen uitbarstten . Wat heb ik toch fout gedaan? "Emma, hij vertrouwd jou wel, hij durft het gewoon niet te zeggen omdat... omdat hij bang is van jou reactie. Hij deed dit voor jou. Je was in gevaar." Zegt hij. Ik volg niet meer. "Voor mij?" Vraag ik. "Ja Emma, voor jou! Als hij niet op het afgesproken uur op de juiste plek zou staan met het geld, zou er jou iets overkomen. Hij kreeg foto's doorgestuurd, van jullie 2, maar jouw hoofd werd telkens doorkrast. Hij wiu geen risico's nemen, hij zou alles voor je doen! Hij ziet jou graag, Emma! En jij hem ook. " Ik ben even stil. Hij deed dit voor mij? Stan heeft gelijk. Ik zie Vince graag.

Ik verlaat het kantoor en stap in mijn auto. Richting Vince. Ik hoop dat hij niet boos is. Als ik ben aangekomen twijfel ik even of ik wel zou aanbellen. "Komaan Emma! Dit moet." Zeg ik tegen mezelf en ik bel aan. Ik hoor hem al afkomen en hij doet de deur open "Emma" zegt hij. Ik ben even stil. "Is het waar" vraag ik. Ik staat hem aan. Kijk recht in zijn ogen. "Is wat waar?" Vraag hij. "Is het waar... dat je dit voor mij deed?" Hij kijkt mij aan. Ik zie in zijn ogen dat het waar is. Een paar seconden die eeuwig leken te duren hij het oog contact verbreekt. Hij zet een stap opzij en maakt zo de deuropening vrij. "Kom binnen" zegt hij. Ik zet een voet binnen, maar ik stap in de armen van Vince. Een stevige knuffel was al wat ik nodig had. Het voelt zo goed.

We laten beide los en ik ga naar binnen "amai, het ruikt hier wel goed, wat ben je aant koken?" Vraag ik als ik de woonkamer met de open keuken binnen kom.
"Pasta, maar ik heb wat te veel gemaakt... heb je anders zin om te blijven eten...?" Vraagt hij.
Ik glimlach. Ik heb altijd zin om bij Vince te blijven eten.

Hij neemt 2 borden en doet er de pasta in. Het ene bord zet hij op tafel en het andere aan de overkant. We praten. Over van alles en niets want met Vince een serieus gesprek voeren... dat kan... lastig zijn *lacht* het is heel gezellig.
"Mooie ketting heb je aan" zegt hij. Ik kijk naar de ketting en neem hem vast. Ik lach. "Jaa, ik heb deze gekregen van een heel tof iemand"
"En ken ik hem?"
"Misschien :)"
We lachen.
Hij onderbreekt.
"En hoe smaakte de pasta?" Vraagt hij.
Ik wil iets zeggen maar weet niet goed wat. "Wat, wast ni lekker Alleeuu?" Vraagt hij. "Ja Vince, we weten nu wel allebei da gy gene sterren chef zijt he" ik lach. 
"Ik zal het anders goed maken, wat denk je om nog samen een film te kijken, he? Gezellig in de zetel met wat popcorn enzoo." Stelt hij voor
"Graag, maar ik moet eigenlijk wel echt naar huis als ik er morgen fris wil uitzien op kantoor." Hoe graag ik ook zou willen.
"Anders blijf je vannacht gewoon hier, er is echt nog wel plek..."
"Vince,... ik denk niet dat dat zo'n goed idee is." Zeg ik half lachend.
"Maar ik wel!" Hij neemt mijn hand en trekt mij van tafel. Hij sleurt me mee naar de zetel en gaat in de hoek liggen. Ik blijf even staan maar geef dan toch toe. Ik zet me naast hem. We liggen een beetje onderuit.