Silent romance

POV VINCE

Het is Stan. Stan staat achter me en riep m'n naam "ik ben te laat Stan, ze is opgestegen." Stan omhelst me. Zonder woorden voel ik zijn aanwezigheid ik ben zo dom geweest om Emma te laten gaan, maar misschien is ze daar wel gelukkiger, ik hoop het.

Ik heb hier zeker een kwartier gezeten met Stan. Maar ben ondertussen wel al opgestaan. Ik veeg mijn laatste tranen weg en draai me om om de luchthaven te verlaten. In de verte zie ik iemand zijn of haar spullen neerzetten. Ze kijkt me aan en ik kan het bijna niet geloven, maar ze is het. Ze is het echt. Het is Emma. Ze rent naar me toe en ik ren naar haar. We vertragen als we dichter bij elkaar komen en ze vliegt in m'n armen. Er wordt niets gezegd. Maar ik heb nog nooit zo'n stevige knuffel van haar gehad. Ik had m'n tranen misschien net weggeveegd maar daar zijn ze al weer. Net zoals bij Emma.

De knuffel lost zich langzaam. Mijn handen gaan via haar rug over haar armen naar haar handen. Ik heb ze vast en knijp er zachtjes in. "Vince ik-" ze is stil. Ik kijk haar aan, recht in die mooie blauwe ogen. De mooie blauwen ogen die ook naar mij kijken. Ik scan haar gezicht en land op haar lippen. Onze hoofden gaan langzaam naar elkaar toe, als 2 magneten, tot ik haar lippen op mijn lippen voel. Ik heb nog nooit zo'n mooie kus gehad.

— 1 week later —

POV EMMA

Ik ben een gelukkig meisje. De commissaris heeft me een job als rechercheur aangeboden, in belgië gelukkig, haha. Vince en ik zijn ook gelukkig. We gaan dan misschien niet meer vaak samen op patrouille maar we zijn zowat elke avond samen. Ook de dag van mijn verjaardag. Hij vroeg of ik na het werk naar hem wou komen, hij zei dat hij een verassing had, maar meer weet ik ook niet. Dus zoals afgesproken ga ik na mijn shift naar Vince. Met een beetje gezonde stress bel ik aan, want Vince kennende kan er echt nog van alles gebeuren. Ik heb dan misschien wel een sleutel, maar hij vroeg me deze keer expliciet om aan te bellen. De deur gaat open. "Dag mevrouw Claes, komt u binnen." Ik g naar binnen en lach wat. Hij neemt m'n jas van m'n schouders en hangt deze op de kapstok. "Mag ik?" Vraag ik voor ik de living betreedt. Hij houdt me tegen "wacht wacht" hij gaat achter me staan en doet zijn handen voor m'n ogen. Het stappen gaat nu wat moeizaam maar na 3x tegen een zetel een tafel en een muur te lopen sta ik volgend mij nu midden in de living. "Hou je ogen dicht" "eummhh... ga be me dan eindelijk zeggen wat dit is?" Vraag ik lachend. "hou je ze dicht?" "Ja ja" hij haalt zijn handen van mijn ogen, maar ik hou mijn ogen dicht zoals hij vroeg. Ik hoor de schuif open gaan, hij oakt er iets uit maar zo totaal niet weten wat. Tot ik precies een aansteker hoor "zeg, Vince, je gaat het huis toch niet in de fik steken he" lach ik. "Nee nee en sst nu maar even."

Ik heb zo'n 3 minuten met m'n ogen dicht gestaan. Niet wetende wat er rond me gebeurde. "Doe je ogen maar open in 3...2...1..." ik doe mijn ogen open en sta versteld. Ik ben echt sprakeloos. Dit had ik nooit van Vince  verwacht. Het hele huis is versiert. Overal staan kaarsjes. Op de trap (dat zijn thee lichtjes) maar op de tafel staan er 3 grote brandende kaarsen met 2 spaghetti borden.

We eten de spaghetti op. Vince en ik kunnen uuuuuuren praten over koetjes en kalfjes, maar als ik mijn bestek op het bord leg staat hij op. "Ik heb nog iets voor jou" hij pakt iets van onder de tafel. Het is een zacht pakje ingepakt met rood inpak papier. Ik hou van cadeautjes dus doe het echt heel snel open en ik zie meteen wat het is. De trui die hij me gaf toen ik hier voor het eerst bleef slapen. Ik doe hem meteen aan en geef Vince en dikke knuffel. De rest van de avond verloopt vlot, het is mega gezellig. We hebben nog zen film gekeken, Frozen deze keer en ben zoals vorige keer weer in slaap gevallen, maar het was een geslaagde avond!

Dit was de story dan, hopelijk vonden jullie het een beetje leukkk!!! Laat zeker weten wat je er van vond :))

Het einde is inderdaad gebaseerd op GhostRockers seizoen 4 hihi