İKİ YABANCI -ara verildi-

2

Asistanlığımın 1. Haftası bugün dolacaktı ve Baranla söz verdiğimiz gibi iki yabancıydık.. Baranı çok görmüyordum bu benim açımdan iyiydi çünkü hep geçmişi hatırlıyordum.

Asansöre binmek için kapı açıldığında içerde edayı görmüştüm, eda 1 haftadan beri tanıdığım yeni iş arkadaşımdı. Eda beni görünce gülümsedi ve yanına geleceğimi biliyormuşçasına boş olan kısma kaydı.

Asistanlığın ilk günü

“açelya hanım?” dedi baran, dediği şeyin doğru olup olmadığını kontrol edercesine. Başımı onaylar şekilde salladım, gerçekten iki yabancı olmuştuk böylesi daha iyiydi..

“odam şurada” dedi işaret ederek. Demekki 2 tane Baran isimli kişi vardı ve ben yanlış olan odaya doğru yönelmiştim.

Baranın gösterdiği odaya doğru adımlarımı atmaya başlamıştım, adımlarım sanki çarpık çarpık gidiyordu sıkıntıdan bayılacaktım.

Baranın arkamdan geldiğini hissediyordum, önümde duran kapının kolunu tuttum gözlerimi kapatıp derin nefes alarak kapıyı açtım.

Kapıyı açar açmaz tanıdık kokuyu iliklerime kadar hissetmiştim, 5 yıldır değişmeyen o koku.. adımlarımı içeriye doğru atmıştım artık baranın odasındaydım.. odası o kadar düzenliydiki benim yatak odam bile daha dağınıktı. Gerçi Baran hep düzenliydi zaten.

Kenara geçip Baranında içeri girmesini bekledim, ellerimi önümde birleştirerek beklemeye başlamıştım zaten hemen sonra geçikmeden geldi.

“oturabilirsiniz” dedi kendi masasına doğru geçerken. Masasının önünde duran karşılık sandalyelerin bir tanesine oturdum.

Oturduğum anda sağ bacağım otomatikmrn sallanmaya başlamıştı, kalbim küt küt atıyordu. Uzun zaman sonra ilk kez karşılaşmıştık..

Baran oturduğu yerde beni izliyordu sonra bakışları sallanan bacaklarıma kaydı, “stres yapmanıza gerek yok rahat olun” dediğinde sallanan bacaklarımı durdurmuştum. Stres yaptığımı anlamıştı..

Sonrasında bana mülâkat soruları sormaya başladı hepsine tek tek cevap vermiştim zaten kısa konuşmamı hazırlayıp gelmiştim bu yüzden pek sorun çıkmadı.

Son sorusunada cevap verdikten sonra uzun uzun önündeki kağıtlara bakmaya başladı, 1 dk sonra bana dönerek elini uzattı “yeni işiniz hayırlı olsun asistanım” dedi tebessüm ederken ama bu tebessüm biraz farklıydı yandan sırıtış ve kısılan gözler..

Bende aynı şekilde karşılık vererek “teşekkür ederim patronum” dediğimde elimi uzatarak yavaş yavaş bilerek yaptığım mimikleri bozdum.

Ellerimi çekerek yerimde doğruldum, fakat gelen sesle kafamı kapının olduğu yere doğru çevirdim. Baranda benimle birlikte kapıdaki o kadına bakıyordu, kadının yüzünü hemen hatırlayabilmiştim, o asansördeki kadındı.

Peki o zaman bu o kadınsa yanındaki baranmıydı? Evet barandı tanıdık kokunun sahibide Barandı..

Kadın beni tanımış olucakki asansörde attığı alaycı bakışlarını attıktan sonra bana bakarak “ canım iki saniye çıkarmısın, Baranla konuşacağım” dedi sahte mimikleriyle. tam adım atacaktımki baranın sesiyle adımımı geri çektim. “ seninle konuşacağımı kim söyledi?”

Hala adını bile bilmediğim kadın zort olmuş olucaktıki şaşkın suratla Barana doğru bakıyordu. “asistanımla olan konuşmam daha bitmedi simge, çık odadan” dedi baran ciddi bir ifade ile. Oysaki konuşmamız bitmişti bile..

Adını yeni öğrendiğim simge, yüzündeki küçük düşmüş olan ifadesiyle odadan çıktı ve kapıyı biraz sert bir şekilde kapadı, bana çok sinir olduğu gözlerinden okunuyordu çünkü çıkmadan önce bana gözlerini dikmiş çok sert bir şekilde bakmıştı