shipwreck

Katie

'De dag dat Tom en ik 9 jaar hadden, vonden we dus die schipbreukeling. Daarna zijn jij, Liz, Anna en de jongens bij de schipbreukeling gebleven. Uiteindelijk hebben jullie toch de ambulance gebeld terwijl ik het niet wilde maar goed. Ik ben naar Tom gegaan die daar stond te wachten. Tenminste, ik dacht dat het Tom was. Het bleek dat het zijn tweelingbroer was. Hij sloeg me hard in mijn gezicht waardoor ik in het ziekenhuis kwam.' Ik zag dat Katie helemaal geschokt is.' Als je wil dat ik stop, moet je het zeggen.' Ze schudt haar hoofd. Ik ga verder met vertellen.' Toen kwam ik in het ziekenhuis de schipbreukeling tegen. Hij vertelde dat zijn naam Jason was en dat hij uit witjesland komt. Daarna begonnen  zijn vleugels te vervagen. De zuster betrapte ons en ik moest weg. Dat was het wel.' Katie kijkt me aan en zegt tegen me:' We moeten nog een keer naar die schipbreukeling. Laten we gaan!' Ik hou haar tegen.'Kalm, we gaan vannacht.' We lopen naar onze kamer. Anna, Liz en Katie gaan in een kring zitten en beginnen te kletsen. Ik ga achter mijn laptop zitten en kijk bij mijn mail. Ik zie dat ik een mailtje heb. Ik klik erop en zie dat mijn neefje Luuk langskomt. Ook dat nog. Mijn neefje is wel aardig, maar het komt niet goed uit nu. hij komt overmorgen al. Ik begin te voelen dat ik moe word. ' Ik ga slapen meiden.' Ik kruip mijn bed in. Ik word wakker als ik Katie naast mijn bed zie staan. Shit, denk ik. We zouden naar die Jason gaan. Ik kleed me snel aan en loop met haar mee de kamer uit. De school is verlaten.  Als we bij het ziekenhuis aankomen, lopen we naar de kamer van Jason. We kloppen aan en we lopen naar binnen. Jason wordt wakker en kijkt ons aan. 'Wat willen jullie weten?' vraagt hij. 'We willen weten waarom je vleugels verdwenen.' Hij zucht. 'goed dan. Ik kom dus uit de Witte Wereld. Nou ja, eigenlijk kom ik uit deze wereld, maar dat is een heel verhaal, iets wat ik jullie niet ga vertellen. Ik kwam daar dus en ik en mijn zus Bo moesten de schaduw verslaan. Er ging iets mis. De schaduw werd verslagen, maar gaf haar krachten aan mij. De schaduw,  ik dus,  heeft zwarte vleugels. Die verdwijnen als ik in een andere wereld ben.' We luisteren aandachtig.' Je hebt mij gered, Lilly,  jij alleen. Daar ben ik je dankbaar voor.' Ik voel dat ik begin te blozen. Ik krijg zo'n fijn gevoel van binnen. Alsof mijn hart alles vanbinnen aan het opwarmen was. Ik had het gevoel alsof ik nog roder werd. Ik hoor niet wat er gezegd wordt. 'Leuk verhaal en zo, maar we moeten slapen.''oh, oké. Zie ik je nog een keer Lilly?' Dan pas merk ik  dat ze me allebei aan zitten te kijken.'ja hoor.'zeg ik snel en loop de kamer uit, met Katie voor me. Als ik de deur dicht wil doen, kijk ik nog even naar Jason. Hij kijkt terug en geeft me een knipoog. Ik draai me snel om en sluit de deur. Met een rood hoofd loop ik Katie achterna